MEVLEVİ YALNIZLIĞI
Kara/basan gecelerde
Talan edilmiþ topraklarda
Aþka soyundum.
Dikiþ tutmayan yaralarýn iniltileri
Yankýlanýrken daðlarda,
Sahipsiz kentlerin çýkmaz sokaklarýnda
Sokak kedilerinin ürkekliðiyle
Sensizliðime usulca sokuldum.
Karantinaya alýnmýþ bedenim.
Kalabalýðýn ortasýnda bir Mevlevi yalnýzlýðý, benimki
Sen kudururken yüreðimin sahillerinde,
Kanadý kýrýk bir martý haykýrýr zincirlerimde.
Dokun/mayýn bana!
Her gece içimde bir çocuk ölür.
Þark’ýn terk edilmiþ bir kentinde
Simsiyah bir lahitte gömülür.
Kaç ölüm ezberledi
Sensiz topraklarýma düþerken cemreler?
Çürümüþ bir bedende can bulurken çýyanlar
Gülüþümü de öldürdü çocukluðuma kýyanlar.
Dipçik darbeleriyle çürüyen bu bedende
Çoðalýrken sen;
Azalan güneþ ýþýklarýný avuçlarýma saklýyorum.
Öylesine benliðimi ç/almýþlar ki benden
Yitik çocukluðumu s/ayýklýyorum.
Ve sen güneþ olup
Filizlerimi yeþertirken yeniden
Ömrüme muþtulanan soluðunu
Göð(s)ümde s/aklýyorum
(Necat USLU)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.