Söylediğin Sonbahar

/ ki asla düþmedi aðzýmdan,
Söylediðin sonbahar/

Kuytularýnda kaybolduðum
Denizin iç sesini dinlerken
Saðýrlaþmýþ kulaðýma
Fýsýldýyorum seni
Duyarsa, hissedersin aþkýn iniltisini

Rüzgârlardan aldýðým
Ritimlerle
Oluþurken þiirim
Ýçime dokunuþun hatýrýma gelir,
Üþürken soðuk kalbinde
Geç gelen ezan sesi
Duyulur,
Tam vaktidir artýk sevmelerin.

Yaðmurlarýnla ýslanýrken
Ve de kum taneleri dökülürken gökyüzünden
Burkulur yürek,
Ki endiþe dolar kalbimin derinlikleri

Aklýmda sebepsiz vedalarýn varken,
Durulmaz vücudumun titremeleri…

Düþen son yaprak acizliðinde
Elime dokunan,
Sevda yüklü kar taneleri
Deðer biçer,
Aþkýmýn içilen badesine.

Okurken içimin satýr aralarýný,
Sakladýðým
Bir sen var küçük harflerle,
Aþk dersem çýk,
Elma dersem çýkma sakýn.

Sevda yüklediðim
Aþk heybesine,
Kokun sinmiþ sanki
Ararken sen heybetli günlerini,
Ben kendimden gitmiþim,
Ölüm hazin son gibi yaklaþýrken bana,
Ýçmiþ gibi sarhoþum,
Bilmem ki ben
Hangi sende mayhoþum
Bilmem ki ben
Hangi baharda kaybolmuþum?


Dokunamadýðým sayfalarýn izinden,
Birden ay ýþýðýný kesince
Ýçim ürperdi
Korktum, kentlerinin karanlýðýnda.

Sustu gece yine,
Dili lal.
Keskin kalem ucu
Hangi harf olsun,
Seni yazar,
Þiirinin son mahlasýnda.

Yollar hep ayný sona giderken,
Senli cümleler arasýnda var oldun,
Bir özne, bir yüklem oldun
Bilmem ki sen
Ne hazin bir sondun
Bilmem ki sen
Hangi sonbaharda kayboldun?

(ilknur karaca)
Sosyal Medyada Paylaşın: