Şiir Ölüyorum

Bir oyuncak yaptým þiirden,
Avuntuydu ilkin,
Sertti, kýrýcý…
Bol siktirli ünlemleri vardý zamana,
Ve zaman kuþkusuz akýp gidiyordu,
Kýrgýn ve saydam…
Egomsa Tanrý katýna yükseliyordu,
Ýðfal edilmiþ zamanýn ardýndan…
Sonra,
Oyuncak oldum þiire,
Aldanýþtý ilkin,
Korkulu, telaþlý…
Bol emir kipli kelimeleri vardý bana,
Zaman akýp gidiyor, yetiþ o’na!
Ben yalarken tükürdüðümü,
O çoktan Tanrý katýnda yerini almýþ,
Kýçýyla gülüyordu,
Þiire teslim ettiðim canýma…
Bir emanetti aldýðým nefes senden bana,
Oysa en sýr satýrýmý yazmak isterdim sana,
Þimdi bir orospunun bedeni kadar kýrgýným.
Affet anne!
Emanetini þiire gömüyorum,
Affet anne!
Ben þiir ölüyorum
[Doruc]
22 Mart ‘11
Lefke
Sosyal Medyada Paylaşın: