Aşkın Can’ Hali
Anýmsadýkça seni, bir kuþ kanatlanýr göðsümün sonsuzluðunda.
Seninleyken fiþek hýzýyla 3’ünden 5’ine konan saat,
Yokluðunda çivilenip kalýr en geçmez noktasýna.
Yolda, sokakta, otobüste, durakta, düþümde, gecemde, koynumda…
Elin hep elimde, adýn Can’ýmda, gülüþün dudaklarýmda...
Her gittiðim, her beklediðim, her gördüðüm sen.
Þairin dediði gibi
“Þimdi herkeste sana âþýk oluyorum”*. Tüm güzel sözcükler yitirir güzelliðini, adýnýn baþ harfinin yanýnda.
Sana “Sevda Tanrýsý” derim.
Varlýðýna secde, yokluðuna tövbe ederim.
Sana aþk derim,
Aþka baþlar her þiirim,
En ufak bir serzeniþte aþka ihanet ederim.
Öfkem özlediðimden aslýnda...
Bilirsin, “özlemek” dayanýlmaz sancýsýdýr aþkýn
ve bir özlem, bin feryat doðurur.
Ki ben sayamadým kaç özlem biriktirdim heybemde sana...
Gidiþlerim de hep korktuðumdan
ve her vedada kahrýn i mgesi yüzüm.
Kaybetmekten korktuðundan kaçmak, ne büyük aptallýk oysa…
Sýr gibi saklýmdasýn!
Bencillik diyorlar umursuzluðuma, bilmiyorlar,
-“sen’cilim- aslýnda…
Sen, aþkýn Can’ hali,
Nasýl da adýna secde ettiriyorsun beni.
Öyleyse,
Hapþýrsýn aþk,
Biz çok yaþayalým sevgili…
Duyu Oruç
___________________________________
* Kahraman Tazeoðlu’na ait bir dize
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.