Örtmeyin bedenimi toprakla, ben üþümem, üþür ölüm…
Yeni yetme korkularým var þimdilerde, Ne zaman yoklasa beni, Bir morgun içinde bulurum kendimi. Ya aðýt yakarým bir cesedin baþýnda, Ya aðýt yakar biri baþýmda… Ýyiler hep erken ölür buralarda Yok oluþu çalar saat Bir morgun içinde susturur o soðuk sesini… Düþünme, Zordur bilmek bir ölümün anatomisini… Ölmek sýradan bir iþken yaþamlarda, Yas tutmak caiz midir harabeye dönmüþ hayatlarda? Sahi kaç yaþtýr bir yasýn bedeli? Yaþa doymuþ, yaþama aç insanoðlu kaç yaþ döker ki? Sorgulama, Zordur çözmek ruhun anatomisini…
Mart ‘11 [Doruc]
Sosyal Medyada Paylaşın:
Duygu Oruç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.