Sevginin bir güneþ gibi doðup tüm kâinatý nurlandýracaðý günün özlemiyle bir kez daha, Umudu taze tutmanýn, yarýnlara sýcak bakabilmenin arzusuyla yanýp tutuþurken, Barýþýn ve huzurun tüm sokaklarda doyasýya kutlandýðý bir bayram sabahýna kez, Ertelenmemiþ sevinçlerin, korkusuz mutluluklarýn ve cesur kahkahalarýn tekrarý için, Yepyeni bir baþlangýç, mecbur olduðumuz en beyaz sayfaya, Tarihin kanla yazýldýðý, bedenlerin parayla tartýldýðý, çocuklarýn aðladýðý, analarý aðlatanlarýn hiç piþman olmadýðý coðrafyadan, 21. asrýn karanlýk ve kokuþmuþ bataðýndan, Bir el yükselsin göðe, avuçlarýnda derlenmiþ renkler, temiz, parlak ve güzel kokusuyla, Bir el yükselsin karanlýðýn içinden ve boðsun tüm karanlýðý, Dünyayý kurtaracak el…
...
Ruhsuz bedenlere yapýþan kir, Temizlenmedi yýllardýr, Her yerlere daðýldý. Renk bulamacýna döndü evren, Koyu renklerin gölgelerinde kaldý yeþiller. Beyaz kefenlerde kýrmýzý nakýþ.
Ne zaman son bulacak bu kýrým, Ne zaman bitecek, Zenginin çiðnediði bedendeki ýstýraba, Ne zaman biri “yeter” diyecek.
...
Bölüklere bölünmüþ insanlýðýn garip hikâyesiydi, herkes renklere þekillere ayrýlmýþ, ayrýþtýrýlmýþtý. Umutlara çizilen sýnýrlar içerisinde mutsuz, duyulmayan yakarýþlarýn hapsinde uykusuz ve korkak ürperiþlerde yalnýz yaþýyorduk. Her þeyi bölmüþtük çizgilerle ama dünyayý elma dilimlerine ayýramadýk. Yazýk ki hepimiz ayný yer kürede yaþýyorduk, sürgün edecek bir gezegen bulsalardý oraya da sürerlerdi ama güçleri buna yetmedi þimdilik. O günler de gelir.
...
Þeytanýn ordularý her yerde, Merhametini yitirdi insanlýk, Canýn, kanýn kýymeti kalmadý, Savaþmak tek çözüm oldu çözümsüzlük yalanýnda. Kan lekeleri kapattý tüm ayýplarý. Öyle ki duvarlardan temizlense yüreklerden temizlenmeyecek bir daha, Çocuk cesetlerinde aðlayan analar, Ana göðsünde kýrmýzý kan, Semaya yükselen bahar kokularý deðildi, Barut kokusuydu barut. Siz sýcak yataklarýnýzda mýþýl mýþýl uyurken, Ýnsanlýk bir yerlerde kan aðlýyordu, Irak ta kan aðlýyordu insanlýk, Hiroþima da kan aðlýyordu insanlýk, Vietnam da kan aðlýyordu insanlýk, Filistin de kan aðlýyordu insanlýk, Orta Asya da kan aðlýyordu insanlýk, Polonya da kan aðlýyordu insanlýk, Karanlýkta kalmýþ her köþede kan aðlýyordu insanlýk. Savaþýn ne milleti vardý, ne dini, ne de imaný. Kim “dur” dedi, kim “yeter” dedi, kim “yapma” dedi. Hiç kimse! Bir gün sýra bize de gelecek. Dökülen kana göz yummamýzýn bedelini ödeyeceðiz biz de. Bu düzene lanet olsun. Kardeþi kardeþe kýrdýranlara lanet olsun. Nifak tohumu ekip kan biçenlere lanet olsun. Para için insanlýðý satanlara lanet olsun. Aþaðýlýk üstünlere, zalim idarecilere lanet olsun. Þeytana kulluk edenlere lanet olsun.
Z.T. Sosyal Medyada Paylaşın:
Zekeriya Terzioğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.