geceden aðýr yokluðun
kuþatmýþ canýmý nisyaný hicran
bir sena üþüyor dudaklarýmda
oda kimsesiz
hüznün son çýrpýnýþýnda
yaþlanýyor gece
ak saçlarýna dokunuyor
sessiz düþüncesiz
sonra
bölüyor beni karanlýða
gidiþlere el veriyor uykulu gölgeler
kendini arar gibi
uyanýrken ay
gözleri lacivert
kör mühürlü düþlerin
örselenmiþ düþmelerin
yýldýzlara tutunuþudur bu
ben
gölgesindeyim ruhundaki sarnýcýn
gider miyim hiç
yokluðunla bölünen hissiz rüyalara
.......