gece ýþýðýnda,
düþ suyundan topladým seni ,yaprak, yaprak
azat bekler bazýlarý
arsýz bir aldýrmazlýðýn karanlýðýnda
dolu avuçlarým
uzat hayatýn boþluklarýný üstünü örteyim
sen gidersen
siyah giyer
esaretle beslenen sonsuzluk
yetimliði koza
türküler tükenir
uðultular konuþur uzaklarda
düþler susar
ruhumun ebedi zamanýsýn
serin yerlere ser gözlerini
bekleme taþýnmaz yaprak kýpýrtýlarý
hissiz rüzgarlarla
bahane
ne karayel ne poyraz
onlar artýk el ele
gözü kâra vuslatýn ruhunda
hayata gülümsüyorlar
…….