ÖLÜMÜNE SEVDÂLI SEHERLERDİ...

çatýlmýþ bir kaþ
asýlmýþ bir yüz
öfkeyle kýsýlmýþ bir çift gözdü tüm hatýrladýðým

seðiren bir þakak gibi
istim üstünde öfkeli
lâkin
karaya çekilen köhne bir sandal yalnýzlýðýnda

mavisi unutulmuþ sularý özler gibi
sus pus

azabý bereketinden çok
ölümüne sevdâlý seherlerdi saðnaklýðýn
bundandý sýrýlsýklamlýðým

...

cana kasteden çýðýn çýðlýðýydý
zulümdü ayrýlýðýn

boðazýmda mosmor urgan iziydi
tekmeleyip savurduðun sehpa idi sevdâlýðým

...

bire yüz verirdi elbet
sürmesini bilseydi ellerin
hasadýndan acizdin olgun baþaklarýn

basireti baðlanmýþ topraklarýn
yalan harmanlarýn efendisiydin sen
sebebiydin çoraklýðýmýn
ve
buydu benim inatla anlamaya yanaþmadýðým

..

bir türlü derdest edemediðim
bölük pörçük takvimler sahici aslýnda
yalan olan benim
yalanýn ta kendisiyim
bundandýr
panzehiri yitik zehir acýlýðým


bir mezarlýk þarkýsýydým belki de
selvilerin serin ýslýðýnda
yazýlmamýþ
duyulmamýþ
ve terkibi imkânsýz bir makamdý aðýtlýðým

...

bir kaç yarým mýsra
bir kaç acý sitem
buruk bir tebessüm

dünden kalan
senden kalan
iþte
bundan ibaret tüm hatýrladýðým...

ceyda görk
16 mart 2011
Sosyal Medyada Paylaşın: