TAN YERİ SANCISI

Terli penceresinden odamýn
bakýyorum çýplak dallarýna aðacýn
gün yavaþça aðýrdý siyahý silerek
kapý arasýndan, pencere önünden
sokuldu evlere mahçup...

Yokuþ boyunca birbirine dayanmýþ evlerin
bacalarý tütmeye baþladý
servislere koþan iþçilerin sigaralarýyla bir
ihtiyar çiçekçi kadýn kapýsýný araladý
elinde sepeti namusçasýna yapýþtýðý
içinde üzgün çiçekler hergün daha da sarardýðý
yürüdü iþçilerin ardýndan köþede bir sokaða saptý...

Ben alnýmý gererek doðruldum koltuðumda
uykusuz gözlerimle kibritimi aradým
tuvaletteki aynada kendime rastladým
yüzümdeki þaþkýnlýða bir mana aradým
yoruldum üstüme titremekten her aþkta
her sabah rotatif gibi iþleyen bu þehirde
ben kendimi sýðdýracak bir yer bulamadým...

Hangi yolun sonu yokuþtur, uçurumdur
düþtüm de bildim
karþýlýk gözetmedim hiçbir gözden sorgusuzca sevdim
benim gördüðüm bu þafaklar bu insan halleri
çizdi yüreðimi güneþin topraðý böldüðü gibi
ben her gece yaðmaya niyetli bir buluttum
þehri boylu boyunca ýslatacak
fakat o ihtiyar çiçekçi kadýn için dindim
sütten kesilen bir ana gibi acýyla, öfkeyle...


14.03.2011
06:14
Sosyal Medyada Paylaşın: