ÖNSÖZÜ ÖLÜM
Belkisi yok sözün bittiði yerdeyiz
ete kemiðe bürünen karanlýklar oluyor,
iyi ki oluyor
dokunabiliyoruz artýk gerçeklere,
acýyla farkediyoruz bunca zaman
yalnýz kendimizi kovaladýðýmýzý.
en nihayetinde þimdi
zafer türküleriyle gidenlere bakýp
aðýtlar yakýyoruz geçmiþin ölülerine
denizin tuzunu ayýklýyoruz gözlerimizden
saçlarýmýza dolan tanelerini kum saatlerinin...
yorgunuz tanrýyla girilen her kumardan,
kýrýk atýyoruz hayatýn zarlarýný
acemi bir kumarbaz hýrsýyla
seviyoruz birbirimizi
aksak-sakar seviþmelerde hüzünleniyoruz...
Büyük yeminler eder insan
düþler içinde düþlenir bir hayli,
sayki yanýldýk içimizde tuttuðumuz sevincide
kumdan kaleler edindik yeni baþlangýçlarla.
büyüdük panaromasýna takýlmýþken ömrümüz,
o hep uçlara savrulan, kavgacý zamanlarda
biz çok sonra farkettik içerden çürüdüðümüzü.
sende bilirsin insanýn bir yarýsý hep yalnýzdýr,
dalgalar türetir, fýrtýnalar koparýr
kendini dövdürtür kayalýklarýnda sonra,
iþte tam da ordayýz...
cüretkar davranýp kendimizin olaný da
çýkarýp koyuyoruz karmaþasýna ömrümüzün,
maðrur bir duruþsa takýndýðýmýz,
yalansýz, çýrýlçýplaksak artýk,
gafsýz bir tavýrla geçmeli tuzu gözlerimizin
ve ömrümüzden düþmeli kum saatinin taneleri
artýk birbirimizi yaþatmak için
ölebiliriz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.