eylülün sarý cinneti
içinde saf aþýklarýn
mavi kavgalarýn
ve ihanetsiz dostluklarýn barýnamadýðý
makamý kan-ter içinde bir þarkýdýr hayat
þu masmavi
þu berrak gök kubbenin altýnda
aralasam günün kapýsýný, hüzün sýzýverir umutla sevinç arasýna
ne yüzünün karanlýðýndan utanýr zaman
ne de yorulur yalanlarýndan
anne
silindiðim yerden hayatýn sularýna
yeniden yazýlmak var mý
söyle
taþlar bile sessiz deðildir
insaným demeye utanýyorsam, isyan etmiyorsam eðer
haksýzlýðýnýza boyun eðdiðimdendir, kýrýlacaðýný bildiðimdendir sesimin
keþkeler
acabalý tümceler katlediyorum
dilim yara içinde
bekleyiþim kan rengi
þimdi ben, tükeniþ göðüne açýlan karanlýk bir sokaktan
kristal bir vazo gibi tuz buz olmuþ umutlar seyrediyorum
acar bir mevsim göveriyor dudaklarýmda
þimdi ben, kendimi kilitli kapýlara vurmayý
aðlarken susmayý öðreniyorum anne
bir sýðýntý gibi dünyada
bitmeyecek biliyorum, her sabah kutsanacak yalnýzlýðýmýn ýslýðý
bu yüzden, kardelen gözlerim hiç umulmadýk bir anda
delip parçalasýn istiyorum
bir yetim gibi aðlatýyorum anýlarýmý
binlerce inilti patiska perdeler ardýnda
þimdi ben çocukluðumun acýlarýný arýyorum anne
uykularýmý çiðneyerek geçiyorum, bir anlýðýna unutuyorum tenhalýðýmý
belki bir ýþýk huzmesi saçýlýr gönlüme, gamzelerime, sözcüklerime
þimdilerde ne diliyorum biliyor musun anne
düþ perilerinin gebe kalmasýný
binlerce anne doðurmasýný istiyorum
hakkýmdýr diyorum
en ölümsüzünü istiyorum hem de
kýþ kekeme dilimde dönüp dönüp kendini doðuran taze bir masal, ,
ayazlar çoðaltýyorum, kalýp kalýp buz döküyorum dudaklarýmda
kederdendir biliyorum, gözlerim bir daha ela olmayacak
baðdaþ kuramayacaðým ocaðýnýza
sevebilmek feda edebilmektir
gerektiðinde gidebilmektir diyordun
kendi ipimi kendim çekiyorum
binlerce kez ölüp binlerce kez diriliyorum
bir çiçeðin üstüne titrer gibi titriyorum cesedimin üstüne
masalsýz kentlere
kimliksiz adreslere yazdýnýz adýmý
elimi býraktýnýz
........yüzümü sildiniz
...............tuz buz ettiniz
þimdi ben, bir rüyadan sabahýna anýmsanmayan izler karýyorum
þimdi ben, hesaptan düþmüþlüðüme, akýldan çýkarýlmýþlýðýma yanýyorum
kanayan bir yaranýn aðrýsý nasýl anlatýlýr anne
sýzlayan bir nehir taþýyor bir yerlerde
içinde ben
dokun anne, dokun
dokunabilirsen
güneþin ýsýttýðý günebakanlar, arklarý dolduran yemyeþil otlar
ve sýra sýra dizili aðaçlar dile geliyor
dile geliyor ölümümü imleyen uzattýðýnýz yollar
çekiliyorum yüreðimin gölgesine
hasreti saf saf olmuþ yalansýz gülüþler özlüyorum
sürgünlüðüm sonbahar gibi omuzlarýmda
þimdi ben avuçlarýma sýzlamayý öðretiyorum
acýnasý bir dille
ne malýnýzý mülkünüzü
......ne yataðýnýzý döþeðinizi
.......... ne de altýn yaldýzlý hazinelerinizi istiyorum
hayalinizi
tutarlý bir varlýk gösteremeyen erkek egemenliðinizi
kurduðunuz gelenekleri
bentleri engelleri yerle bir edip
ellerime alýp ellerinizi
sizi giydirmek
çýplaklýðýnýzý örtmek istiyorum anne
odalarýmda
.........soframda
...............camlarýmda
....................aklýmýn ucunda
yüzümün ortasýnda büyüttüðüm toprak damlarýnýzdan
rengi tozdan dumandan sararmýþ ahþap kapýlarýnýzdan
yýllardýr içimde tuttuðum saçlarýný dicle gibi uzattýðým çýlgýn bir sabýrla
þimdi ben hayata deðil
sevdaya deðil
kuþ kanatlarýnda mutluluða hiç
diþlerimin sinir uçlarýna basarak
vedaya gidiyorum
Müsade Özdemir