Gidiyorum Bu Şehirden

ne kýþýn ayazýdýr, beni böyle donduran
ne yazýn kavurucu sýcaðýdýr, eridiðim
yokluðunun yüküdür bu þehrin üzerinde
kýyýsýnda gölgelerimi kaybettiðim

sarar gökyüzünü bir alacakaranlýk
yalar bu þehrin nemli duvarlarýný
takýlýr umutlar gecenin pervanelerine
o titreyen sokak lambalarýnda

sensin adýmlarýmý yorgun kýlan
ah civaným, ateþ gözlüm
sokaklar karanlýða, ben sana tutsak
dökülür gözlerimde ýþýklar
hasret sarar bu þehri çýðlýk çýðlýða

uyanan hüzünlerin sonsuzluðunda
sokaðýmda, evimde, yorgun yataðýmda
gizli yaralarýmý ateþiyle daðlayan
cehenneminde yakan sensizliðin hala burda

ve bu þehrin kükreyen sokaklarýnda
yok olmaksa kaderim
ölüme düþer gibi giderim
yetmiyor gücüm savaþmaya
dökülüyor yalnýzlýðým avuçlarýma
bir yudum,
bir yudum daha

içimde sana dair ne varsa, kýrýk dökük
gömdüm yüreðimin soðuk maðaralarýna
koyarak bedenimi bu þehrin namlusuna
gidiyorum iþte…
avazým çýktýðý kadar aðlamaya
korkmadan adýmlamaya sokak taþlarýný
þimdi gidiyorum bu þehirden
deli divane gibi
daðýla daðýla



Müsade Özdemir
Sosyal Medyada Paylaşın: