seni yaþamak
yalnýzlýðý çarmýða gererek
yanýlsamalardan arýnmaktýr
çýkarak bir savaþýn cehenneminden
daðýtmaktýr ölüm korkusunu çocuk gözlerimde
en uzununda, en derininde
saymak yeniden yaþamayý
yelken açtýkça gönlünün engininde
akmak sana bile bile
ana kucaðý kadar sýcak nefesinin ikliminde
dört mevsimi yaþamak
sayýsýz fidanýn filizlenmesi gibi
çoðalmasý yapraklarýn
gürleþmesi yeþilin
seni yaþamak
yarýnlara umut dokuyan zamanda
uzak bahçelerde
fesleðen kokusunda huzuru yakalamak
karamsarlýðý daðýtmak ruhun saydamlýðýnda
susmak yeniden, yeniden konuþmak
sýra dýþý sevgilerin
söylenmemiþ sözlerde
gizlerine göz olmaktýr
þükredebilmek güne
dolarak evrene
dokunarak maviliklere
minnetini mutlu günlerin
tanrýya duyurmaktýr
seni yaþamak dostum
güneþin tene düþmesidir aðýr aðýr
erimesidir buzullaþmýþlýðýn
sahipsiz nehirler gibi, denizlere akarak
çoðalmak zamanýn döngüsünde
topraða nem salarak
görmek solmaya yüz tutmuþ gülü
öldürmek ölümü
seni yaþamak
ve yaþatmak dostum
o türküyle
‘‘gün gördüm, günler gördüm
seni gördüm, þad oldum’’
Müsade Özdemir