Vs Vs...

Huzuru yolcu ettik sevgili
Aþk’ý þehvet yapalý nefsimize…


Kim derdi böyle netameli sürer bu sevda,
Hatta yol olmuþken ayaklarýna,
Bu bilinmeze gitmeler de nedir?

Bakýp gözlerimin ta içine
Seni çok seviyorum diyen sen deðil miydin yoksa?


Dedim ki sana;
Sol yanýna sýðdýr beni
Kar yaðýyor, üþürüm…


Üþümemek için önce ‘sen’ gerekir dedim, iliðimden,
Ve gözlerine yazýlmamýþ bir þiir kadar üþüyordum,
Bunlarý söylerken…


Ne zaman görsem gözlerinin yeþilini
Elimde deðil ‘sendeliyorum’
Ah bir bilsem sen misin bana bakan, yoksa aþk mý?
Bilmiyor ‘utanýyorum’


Bir hayal kurdum gözlerine dair,
Ýçinde sen, içinde ben, içinde yürek iþçileri ve bozgun gönüller,
Bilmem ki, inþasýna devam etsek, ‘yýkýlmadan’
Kurtarýr mýyýz bu aþk’ý?


Þimdilerde söndü þuasý gönül yangýnýmýn
Sen bir hayal tut fecre uzanan
Öyle ki,
Güruh kýskansýn hayallerini…


Yoksa çöllerimizde erimeye,
Mecburuz biz…


Sevgilim;
Ben senin gözlerinle büyüdüm,
Kirpiklerinle yaþ’lanýyorum
Ve bakýþlarýnla ölmek isterim...


Çünkü dün geçmiþte kalýrken visal özlemiyle bir,
Ben bugün senin bir suretinim aslýnda...
Yoksa ben ‘sen’ olmadan
Aþýðým diyebilir miydim?


Kýsaca sevgilim;
Her þeyim sana dair
Ve sana dair her þey için,
Ben sadece vs. vs…


Sosyal Medyada Paylaşın: