bu gece
dalgasýz denizlere düþen düþü sýðdýrdým tüm gecelere
gözlerimin kýyýsýnda tutsak özgürlüðün çýlðýnlýðý
duvarlara yansýyan uzaklar
güneþ silkeledi uçurumlara ýþýðýný
saçýmýn beyazýnda sürüklenen çocuklar eridi
gürültü dolu sobelerde
ýsýtýr mý dudaklarýmý ýslak bulutlar
üþüyen çiçeklerin hýþýrtýsý
küf tutmuþ yankýlar
rüzgarlarýn kanadýndan damlayan ezgide aðlýyor duygularým
avuçlarýmda kucak dolusu susmalar serin
içimde uçuþan yýðýnlardan kendime döner gölgeler
giderim hüzünle bezeli yarýmlýða
deðiþen birþey olmaz sözcüklerimde
içimde intihar korkularý
ve belleðimde yeni konuklar
avutmaz yaþamý
ayýklasam da boþluða çivilediðim çürük saatleri
gün hurmalarý görünmez aðaçlarda
anlamsýz seviþmedir ayaklarýma dolanan umut
tenimde gecikmiþ sokaklarýn izi
aklým ölüme düþtü
düþler oynuyor karanlýðýmla
koynumda kýrmýzý balýk süzülürken kepçelerle
ýþýðýn elleri yok tutulmuyor yakýnýmdakiler
bu yüzden uyanmak istiyorum ay kanatlarýndan
ve rasgele öpmek kýlýfýndan çýkan bir sevdayý