sokaðýma
yoksul anýlarýn çocuklarýyla büyür yalnýzlýk
göç ayazlardan gelen sýla yolcularý hüzündür
rüzgarlarýn uzun çarpmasýyla kundaklanýrken kendi takvimlerine
sayýsýz karanlýk taþýrlar gövdeme
kaç giden gözyaþýdýr ömrümde
ah beni de çaðýrmasýnlar geriye
izleri mühürlü
ve
kalbi kýsa koyuluþlar
sessizce ilerleyen sýzýnýn çapkýn bakýþlarýnda
üç beþ fotoðraf düþtü deli yapraklara
esmer bir yüzün iþvesinde adandým yokluða
gülen yalanlar kapýmda cambazlýk ederken
sardý ðöðsümü
sývazladým sýrtýmý yüreðinin aðzýyla
inatçý gölgelerin gür özlemlerinde tanýdým seni
aþklarýn kökleri ýþýk çizgisi gibi
sevda ateþinin ucunda kayboldular
mayalanan ruhumda
bedenler cesed
yüzümde parlayan ay’ýn aydýnlýðý
varmak istediðim her yere að
hiç dönülmeyecek yoldan sayýyorum günleri
aklým kadýnlýðýmla seviþirken
sahranýn kum tepelerine savuruyor beni
düþüyorum çýplaklýðýmla gecelere
kanatlarým yorgun sabahlara
düþünürken içimde deðiþikliði
hayra yorulan rüyalarda meyvalarým
dallarýnda olgunlaþmayý bekler
yaþadýðým en aykýrý noktalarda
uçurumlarla oynaþtý gençliðim
hýzlý adýmlarla her vakitlere gezdi çýlgýnlýðým
yollar taþlý ve uzun
yokuþlarda sürtünürken ayaklarým gevþemiyorlar
koþuyorum bende kanatýrcasýna
topuklarýmý...
rengi silindi gökyüzünün
mavisiz kaldým odalarda
aralanan mor kapýlarda aþka döndüm
avuçlarýmda nakýþ nakýþ iþlediðim þiirler
güneþe kaydý
kudurdu ýsýnan betonlar
oturamadýn bir dakika hayata
sular serinletmedi baþýmý
susan uzun bir þarkýdayým
ki
orada her düþünce var
beyaz ve buluta yakýn
nefesleri doyumsuz ezgidir
daðýn terleyen doruklarýnda
bu zamanlarýn küçük pencerelerinden uçtuk
aðýr umuda
buz tuttu veda sözcüklerini
sallanýrken ellerimizde
gidemedik son bir bakýþla da olsa
kendimizden
düþ kalabalýðýna baðdaþ kuran dermansýz soluklardan uzaðýz
hiçbir aynayý sevmedik
gölge oyunlarýna uzamadý belleðimiz
iþkencesiz mevsime hazýr fikrimiz
çoðalarak girerken günlere
intihar etsin günahlar
yaþama sýðmayan boþlukta
artýk
cinnet bir konuðu beklemiyor
geçmiþin dökümünde anýlar