Bazen, kýrýk bir hikâyenin kalem sancýlarýný etrafa saçmak istiyorum Anlamsýz bir yel vuruyor bileklerime, inciniyorum.
Hepsi bu.
Çatlayan ellerimi ovuþturdukça daðýlýyor cümle Öznesinde vuruluyorum. Gün geceye bölünürken cýlýz dumanlý sigara bile küsüyor dudaklarýma Kocaman bir hiç kalýyor kendime, içerledikçe yeniden diriliyorum.
Sandýk lekesi deðmiþçesine eskir ya hayat Buradayým dercesine geceye kýsýk sesli dipnot düþüyorum Ciðerlerim Lâ, kýrýlýyor soluðum. …