Gülüþlerimizin boynu büküldü,
Acýlarýmýzý hiç kimsenin beklemediði,
Duraklara sýraladýk,
Ne gidecek bir yerimiz,
Nede çalacak kapýmýz olmadý bizim,
Acýlarýmýzsa hep duraklarda bekledi.
Sevdik tek sermayemiz sevgimizdi,
Sevdiklerimizse hep acý verdi,
O yüzden mutlu olamadýk.
Babamýzda mutlu deðildi,
Mutluluðu babamýzdan çalamadýk,
Hüznü annemizin nemli gözlerinden aldýk,
Ama biz hiç aðlamadýk,
Þükretmek yaþam tarzýmýzdý,
Yaþamayý þükretmek sandýk.
Sahte masallarla,
Yalan söylevlerle hep avunduk.
Annemizin sütü çalýntý deðildi bizim,
Beyazdý,
Bizim beyaz masalýmýzda hiç olmadý,
Özgürlüðümüzü þahin kanadýndan aldýk,
Ama biz hiç uçamadýk,
Ya kanadýmýzý yoldular,
Yada inadýna kanadýmýzý kýrdýlar.
Urbamýz devetüyünden deðildi,
Eþkýyadansa hiç kiralamadýk.
Boðazýmýzý sýkan ellerden,
Yaka düðmelerimiz hep kopuktu,
Bir gün
Bir sabah baktýk ki,
Cellâtlarýn arasýnda kalmýþýz,
Hiç vermeden istediler,
Verdik,
Ýstediler
Eðildik
Ýstediler
Öldürdük
Ýstediler
Öldük
Býkmadýlar inadýna hala istediler,
Özgürlük kaybolmuþ,
Onlar tanrý olmuþtu.
Kýrmýzý düþmüþtü artýk üzerimize,
Kan gibi,
Gözlerimizin karasý yoktu,
Kýrmýzýnýn üzerinde gözümüz,
Bir yýldýz gibi parlýyordu,
Ama
Ay hilal olmuyordu
Düþmüyordu,
Bir türlü üzerimize,
Hep bir þeyler eksikti,
Deniz kaybolmuþ,
Eþkýya yýldýzlarý tek tek vurmuþtu.
Kimliðimiz soluktu artýk.
Üzerimizdeki elbise gibi,
Güneþten deðil,
Bizim güneþimizde olmadý hiç,
Alnýmýzdan akan terden solmuþtu,
Her þey,
Ankara gibi…
Orhan YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.