Ellerin karanlýklardan uzanmýþken bana.
Sensiz bir sýzý var yüreðimde.
Fýrtýnanýn kýrdýðý ince daldan damlayan,
Öz su gibi.
Susuþun sensizliði getirir semavi bir dünyadan.
Yeni doðacak bu baharda soðuðun hüznü vardýr,
Rengârenk bir kelebek yaþamak için kanat çýrparken,
Dallardaki tomurcuklar soðuk yemiþ bir bir ölürken,
Karanlýktan uzanan ellerin boðazýmý sýkar sus diye..
Sesin vardýr artýk gözümden akan damlalarýn içinde,
Durgun bir göle attýðýn çakýl taþýndan çýkan halkalar gibi,
Halkalar gibi sesin yüreðime dokunur dursun diye.
Doðan güneþin hükmü kalmamýþtýr,
Hükümsüzdür artýk sensiz bir hayat..
Yalnýz bir hayat bin daraðacýna deðerde,
Urganlar çürümüþtür sensiz geçen yýllarda.
Ölüm hep bir avuntu olmuþtur saklý baharlarda.
Sesine tutunmak istemiþken,
Nefesinde can bulmak yeniden doðmaksa,
Ölüm avuntudur kýsýr gecelerin ortasýnda.
Hala kulaklarýmdaysa haykýrýþýn,
Keskin bir hançer dokunmuþ gibi ruhum bin parça,
Seninde nefes aldýðýn semavi bulutlarýn altýnda…
Orhan Yýlmaz..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.