Masalını Yitiren Dev

aðýr aksak geçen zaman ölü tenlere
duvarýn lirik sesiydi
aklým
altýnda ezildi aþkýn
kýymýklarý batarken sevgisizliðin böðrüne
çölde konaklayan yaðmurun destansý hikayesi
ve
asi bir sükuttu
bilinmezliðin göðüne yazýlan



hangi masaldan çalýntý
hangi masalda yarým kaldý anýlarým
varmýydýlar



upuzun yollardan gelmiþti oysa
bir yýldýz kadar küçülerek
dudaklarýnda çöl susuzluðu
eflatun pýnarlardan geçti
ab_ý hayat içerek
ve
hayat öptükçe inceldi saçlarýnda ölüm tel tel



kapýsýndan
girmeliydi içeri aydan kopmuþ bir masalýn



düþleri döküldü rüzgarýn kirpiðinden
tomruk tomruk
gölgesine uzandý hüznün
ve körpe topraðý alnýndan içti öperek
nefessiz



siyahýn gizlendiði gibi geceye
unutulmamalýyým dedi
bir düþe tutunup
koþmalýydý
gök mavisi gözlerine



katran damlalar damlayýnca
eylülün dalýna
aþk bana kör ve saðýr kokar
kuþlara vurgunken kanatlarým
içim dalgalara deðer
dalgalar seni fýsýldar
ve her deniz
mevsiminde coþar



ben yamalý bir gül
sen hoyrat rüzgar
okuduðum sadece bir roman
ellerimde titredi dalgalar



güvercin ürkekliðiyle seslendi dik ufuklara
ey vuslat
ey kahrýmýn sancýsý
ey ölülerin bitmeyen masalý
kýrýktý kanadý kýsraklarýn
uçamadý
unuttum dedikçe hatýrladý
hatýrladýkça kanadý yaralarý
anýlara sýðýndý
ve
yedi cücelerin kollarýnda
aðladý
masalýný yitiren dev...








Sosyal Medyada Paylaşın: