GİDEBİLMELİ İNSAN

Götürdüðünce hayat...

Gerektiði zamanda gidebilmeli insan,
Hayat uzaklaþmadan ardýna alýp yeli…
Ayrýlýk þart olmuþsa iþlemiyorsa zaman,
Kýrmadan, incitmeden öyle sessiz gitmeli.

Kýzmamalý hayata, kýzmamalý zamana,
Susmalý, sitemini gözyaþýna koyarak.
Acýsýný çekerken ciðeri yana yana,
Gidebilmeli insan yüreði kanayarak.

Kullanmamalý fazla unutamam sözünü,
Zamaný geldiðinde her þey unutulurmuþ.
Sevdalara küsse de kaybetmeden özünü,
Yeniden hayallerle gönül avutulurmuþ.

Aþký gamsýz hayatýn yalnýz parçasý görüp
Kendine deðer verip yaþamayý seçmeli.
Kýrýlan hayalleri, kendi eliyle örüp
Geçmiþin üzerinden acýmadan geçmeli.

Hayatý beklemeli sabredip olduðunca
Kýrýlmýþ bir yüreðe zaman ilaçtýr elbet!
Aðlamayý bilmeli gözleri dolduðunca
Bazen, aramamalý gözyaþýna kifayet,

Yalnýzlýðýn sesine, feryat olunca gece,
Düþünmemeli insan üzüldüðü zamanlar.
Köþesine çekilip durmamalý öylece,
Çünkü kayýp yýllarý hayat geçince anlar.

Zor olsa da gitmeler, acýtsa da derinden,
Yüreði parçalayýp dar gelse de kâinat,
Aþkýn yapý taþlarý oynamadan yerinden,
Gidebilmeli insan, götürdüðünce hayat.



Sosyal Medyada Paylaşın: