gün sayardýk
pervane hayallerle
akardý sözlerimiz kirpiklerimizden
can büyürken hislerde
yol alýrdý lehçesine vurgun saatler
toplayýp ayak izlerimizi
yönelirdi bahara gözlerimiz
aþýktýk
yedeklerken gün ýþýðýný mevsimlere
sessiz bir uðultuda dökülürdü iksir
aþk yoksulu vakitlere
deðiþirdi ikincil düþleri
kendi evrimine yenilen suskun elvedalar gibi
....