Hu!
Hani erenlerin desturu?
Bu mu, þu derin uykunun kabusu?
Ey nesl-i âhir, gafletin zehrini mi içtin?
Ahdine vefâdan,
Ecdâda duâdan geçtin.
Pervazlara tünedi karanlýk
Hattatýn kaleminde hýçkýrýk.
“He”nin gözüne yaþ mý biçtin,
Vav iki büklüm yollarýnda.
Þu kubbe bir çehre arar; Esma ile mücellâ…
Hu!
Tut içinde vahdete avdet eden soluðu.
Sür atlarýný nallarýna hasret bozkýrlara
Okunun ýslýðýný bekleyen tenhalara
Tuðlarý uður, sancaðý þafaklar getiren ordu!
Mim ardýnda yürü salâvat u selâmla.
Hu!
Cengine denk, bayraða renk arayan yolcu!
Þu mihrapta nice müjdeler okundu.
Ufuklarda akýnlarýn tüllenir hâtýrasý
Duyulur ötelerden þehitlerin nârâsý
Gubâra ta’lik çek görünsün zaferler þanlar,
Düþsün ardýn sýra evlâd-ý fâtihânlar.
Hu!
Ne ki seni yolundan döndüren pusu?
Surlarda sýrra eren serlerden bir sor;
Can verirken þüheda niçin böyle gülüyor?
Sahralarý saran sedasý Selim’in hani?
Haliç’e yürüyen gemiler unuttu mu Fatih’i?
Burçlarda rüzgâr ol, bayraklar dalgalansýn
Neslini okuyanlar adýný hayýrlarla ansýn.
Hu!
Can baþ üzre Hakk’ýn buyruðu
Çek elifleri göklere, lâlelere renk gelsin
Nefesinden âleme gülbengler serpilsin.
Alnýnda ýþýkla, aþacaksýn sen de çaðlarý
Durma tutuþtur þu sönmüþ çeraðlarý.
Ne olur üzme, bu ümit ile bekleyenlerini
Ötelerde Nebileri, erenleri, canýndan geçmiþleri.
Sýyýr þu uðursuz karanlýðý, baharlarý kucakla
Öpecek gözlerinden o gün ecdâdýn, iftiharla.
Olcay GÖKÇE (AMASYA-25 ÞUBAT)