yazarým ben.
hayatý yazarým.
þiir olsun mu hayatýn adý?
yazmaktan
ve yaþamaktan yana...
I.
satýrlarý yazarým ben
onlar yolunu bulur içimde
düþünmedim yazarken kelimeleri
bir kez bile geriye dönüp bakmadým
herkes yazar ya hani hayattan yana bir þeyler
benzer yaþamlarýn benzer ölümleri gibi
ama ben!
tutsak yaþamlarý
yüreðin daraðacýna asýldýðý kýyýlarý
duvaðý açýlmamýþ hüzünleri
ruhun en derinlerine üfleyen neyi bilir
onlarý yazarým...
yazarým ben
sizler gibi...
ama!
ama ben... son/baharda kuruyan yapraklarýn çilesini bilirim
rüzgarsýz sallanmayý ve kopup gitmeyi bir boþlukta...
yazarým onlar gibi...
yol alýrým gecelerin koynunda
þair sanýrlar beni deðilim
birkaç gece uykusuz kaldým mutluluk ve özlem dolu
birkaç paket sigara
rakýmla mezelerim ve dostum ve sevdam
hani hep öyle baþlar
hani hep öyle denir ya…
II.
offf ne de çok karmaþa var ellerimde
aynalar kadar kýrýlgan
yollar kadar uzak
yürek(ler) kadar uslanmayan.
garip, tuhaf adý konmayan haller durur avuçlarýmda
tutamadýðým anlarýn garipliði
kendimle bir yaþam
bana dönen bensiz yollar…
III.
okunmamýþ senaryolarýn tam ortasýnda
unutulmuþ bir rol var elimde
bu rol benim
biraz ürkek biraz karamsar biraz çocuk
en çok da hüzünleri okþayan
kendim gibi…
IV.
bir hayal tutuyor þimdilerde ellerimden
bilmediðim!
ruhuma aþina, tanýdýk bir yabancý sýcaklýðýnda
bir hayal iþte... yol tadýnda bir hayal
raylara yaslanýlan ömürde
uzayan hasretler
bilmem kaçýncý bahara kalan vuslat(lar)
biraz ben biraz sen, biraz siz/onlar gibi…
sahi söyle sen kimsin?
hayatla aramdaki parantezde neden sen varsýn?
sorgulanmadýk yanlarýmý tutarsýn?
oysa isyan sayýyorum ben parmaklarýmda
týpký dün gibi
isyandayým kendime bugün de
peki ya sen?
sen... nereye koyacaksýn ellerimi
nereye koyacaksýn yüreðimi?!
V.
yazarým ben
sen dediðimi ve bilmediðimi!
molalar gibi hiç uðramadýðým ve atamadýðým adýmlarý...
VI.
ben yazarým
ve
derim ki ben
þiir olsun hayatýn adý
yazmaktan
ve yaþamaktan yana
þiir tutsun ellerim(iz)den d/üþüyorken
gerisi?!...
gerisi de gelir belki...