Þehrin sokaklarýnda
koyu, kesif, acý bir sessizlik...
Sessizliðin içinde
yalnýz, ürkek, hayli tedirgin
yüzü güneþe hasret
solgun, buðday tenli bir kadýn...
Duruyor, koþuyor
duruyor...
iz sürüyor nefesi, nefesine
sesini duyan, varlýðýný gören
yok! ...
Haylaz bir it sesi bölüyor
karanlýk sessizliði
kan tutuyor gecenin kara gözlerini
evrenin tiz perdesinden
sýzýyor gam...
Bir kadýn devriliyor
dünyanýn geniþ omuzlarýna
öyle bir kasýlýyor ki
sancýdan toprak
tüm sözler
bir çýðlýðý yararcasýna
batýyor kendi içine
neredeyse bütün sözler
ölü doðacak! ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.