Dönülmez Akşamın Ufkunda ( Bir İç Dökümü )

bir kývýlcým sýçradý yangýndan
tutuþtu gece
umuda yükselen gülüþünle
býrakýp sýcak nefesini tenime
su berraklýðýnda aktýn
ayazla yeniden barýþmak gibi
ne çok sevdim üþüyerek

ne çok koþtuk bir hayal için
yorulup düþerek
gözlerdeki uçurumlardan

ceylanýn suya sevdasý vardý
susuzluðumuzda
gölgeler uzayýp kýsaldýðýnda
uzayýp kýsalmak deðildi meselemiz
belkide biraz fazla gelmiþtik
kendimize kendimiz

sonra
sýðýntý bir gece karanlýðý
soldurdu içimin kelebek bakýþlarýný
mavi elimde can havlinde

bilmem ki cesaret miydi
korkaklýk mý o ilahi
sev emrine amade olamamak

lakin yaðmurun ýslak düþlerine serdik
boyun eðip farz bildiðimiz sevdayý

oysa
ikimizde cesur deðildik
buzdan hayallerle yok yere üþüdü aþk
sýcak tenle ýsýnma hevesimiz
kursak düþü olunca

gün ýþýðýndan kaçýp arka sokaklarda
yüzünü yýldýz
gülüþünü ay yapmak
ve hüznümü bulutlara daðýtmak geldi içimden
gök aðlarken

öyle derine en derine
kazdým ki bu mezarý
iç sesim bile artýk bana yabancý

vardýr elbet bir yerlerde
kana kana yaþamak baharý
bakýr renkli bulutlardan öperek
nehirleri aðlatmadan
ve yetim düþler kurmadan
yaþamak

yaþamak uzaklara inat
hasret uçurtmasý rüzgar
yine sen yanýma eser bak
akþam baþka bir akþam
her gün biraz daha vazgeçiyor
ve eksiliyorsam
yanýlgýlý bir hayatý taþýyorum demektir yüreðimde
içimdeki kimsesiz aðlarken baþka bende

tek yürekle tutamýyorum
gülümseyen sabahý
zaman sabrýn son duraðýnda

ne çýkar umut koksa da sevinçlerim
aþk üþür ten ayazýyla
ýlýk bir meltem kokusunda
hangi vakit baksam gökyüzüne
güneþsiz bir gölge gibiyim
gönlümün tenhalarýna sinmiþ bir ben

usul bir esintiyle
gitmeye hazýrlanýrken
saplanýr bir ucu hançerin
yürek kan revan
bulaþmasýn dedim sana
olmadý

olsun
varsýn bir sevmek suçunun yaftasý
boynuma vebal kalsýn

avuçlarýna öremediðim sevda uðruna
þimdi bir kibrit çalýp
yakacaðým vuslatý
kan kýrmýzý gün batýmýnda

söyle
bu sevdaya reva mýydý
dönülmez yollara gitmek...



Sosyal Medyada Paylaşın: