Ölümün Gölgesi Yok
çünkü sen sevda þiirisin
aynýsýný asla yazamadýðým
deli rüzgarlarýn yaman esintisi gibi
bitmeyen içlenme anýmdasýn içimde
her gün dönümü
bir ömrü bir damla suya býrakansýn gözlerimde
kýymet bilmeden
bir emanet gibi gezdirdik bu caný
sevgiden yoksun
kalbin sahanlýðýnda izbelik arayan
uzak diyarlarýn göçmeni
ve pürürssüz gecenin hýçkýrýðý
aðýrca dolanýr ayaklarýma
ilk adýmý bahþeden
sonra sokaklara haykýran yaðmur olup
nemli kaldýrýmlarý denize döken
ve dudaklarý titreten usul bir uðultuyla
giderim
bir gün
öldüðümü anlýyacaksýn
acýyacak canýn
çöker yüzüme yavaþtan bir gece yorgunluðu
unuturum yok saymayý
denize yaslanan yorgun adalar gibi
yýkýk viranenin tozlarýndan
daðýlmýþ taþlarýndan bile duyulmaz sesim
hüznü semiren þiirlere dalarým
geriye sadece yaþattýklarý kalýr yaþamýn oysa
yürek ufkuna uzanýr mühri gözler döken
mesnevi bir el uzanýr geçmiþin bulutlarýndan
düþen rüyalarý kaldýran
sýcakken tuttuðum ellerimdesin
hazan düþen ömrü kucaklayan
yürüterek geçmiþi
ve sonra daðýtan hayat
ne kadar varsan okadar yoksun
þimdi yolun baþýna dönmek
bir hayal düþü
ne sevmeler ne aþklar
iyilikler ecesinin kanatlarýnda
yenildiler
toz duman olup birer birer
kýyametin boþluðuna düþtüler
bir nefesti yaþam
bir defada üflenen
ölümü üþütmez mi
yýrtýk sevdanýn yamasýndan sýzan esinti
ve kanat kýrýlmasý deðil mi veda
uçarken yalnýzlýk ovasýna
oysa son nekadar da yakýn insana
þimdi yýldýzlarla hüznü dans edenim
semada yorgun
ki sen demez miydin hep
ölümün öldüremediðini öldürendir gözlerin
ah hüsnüne bir daha çevirsem gözlerimi
kelebeðin son elvedasýyla
ölür müyüm sevgili...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sepkin Coşkun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.