Kağıt Helva
Biz yine eski yýllarýn o ilk sancýsý gibi
Baþka bir mevsimin eþiðinde
Sabah güneþinin kapýsýnda bekleyelim
Ýcabýnda tuvale çizebiliriz tazeliði
Eskiden kar daha beyaz yaðardý sanki
Belliydi açelyalarýn ikbali beyazda
Kaðýt helva devriydi
Martýlar daha toktu o zamanlar belki
Aþk yalansýz
Þirin ferhatsýz olmaz gibiydi
Ayýn þavký daha berrak yansýrdý karanlýða
Gökyüzü turnalardan sorulur
Yaðmur bulaþmazdý kanatlarýna
Alabildiðince yüksek uçardý kuþlar mecali derin
Derman zülfüyardý
Yaralar kabuk baðlardý dokununca
Müptelaya tutulur fukara geceler
Ömür daha çok uzar
Ve aþk daha yakýn gelirdi insana
Mecnunlar anlatýlýrdý leyla dillerinde
Görerek geçerdi ferhat daðlarýn arasýndan
Her þarkýda bir tebessüm aydýnlýðý vardý
Ezbere bilirdik tüm masallarý
Baktýkça utanmayý
Utandýkça unutup affetmeyi öðrenirdik
Ne kadar unutursak o kadar özgür seviþirdi umutlarýmýz
Bu kadar metruk deðildi dünya
Mendil satan çocuklarýn yüzüne ay yansýr
Ve her çiçekçi kadýnýn ellerinde bahçe dolusu sevinç açardý
Oysa ne sen vardýn ne de ben
Tel örgü yoktu kaldýrým taþlarýnda
Þiirler düþmezdi birbirine ölmüþçesine
Asileþmezdi yüzünde kahrýn hayat aðacý
Aþk ayaðýna dolanmazdý þafaðýn
Bu kadar açlýða esaret olmazdý insanlarýmýz
Deryalar içerdi sevmelere susamýþ gövdeler
Ve göðe perçinlenirdi düþlerimiz
Umut yakardý sevda türküleri
Ýnan ýsýnýrdý üþüyen ellerimiz
Uzaktý imkansýzlýklarýmýz hem de çok uzak
Lakin hiç bir kelebeðin kýrýlmazdý kanadý
Bekleyiþi maviye boyar
Biçare de olsa dilek aðaçlarýna mendil baðlardýk
Hani umut vardý ya geleceðe dair
Bir yarýn daha
En berrak
Ve en temizinden
Bekle döneceðim sözü tutulurdu ne pahasýna olursa olsun
Ve her gitmenin bir dönüþü olurdu
Kýrýlan dallara inat
Zifiri karanlýða canhýraþ düþmezdi zaman
Dipsiz telaþlara atmazdý kendini çöl sancýsý
Küflü kararlarla açýða alýnmazdý özgürlük
Nazarýmda günahsýzdý dünya
Þimdi her an bir eylül infaz ediliyor elma aðacýnda
Ya da þu an kaç baharýn kalemi kýrýlýyor kim bilir
Mozart makamýnda
Ne zaman yemyeþil bir nefes alacaðýz
Kýldan ince deðil ki boynumuz
Rüzgar saçlarýmýn üzerine düþtükçe
Yara alýyor sarýlýyorum hiçliðe
Þehir tüm kalabalýðýndan arýnýyor
Zaptedemiyorum gölgeler üstüme yürüyor
Aðzýndan salyalar akýyor kambur gecenin
Çýðlýklar ekseninde daðýlýyor isimsiz yüzüm
Ya sonra
Çýlgýn nehirlere çarpýyorum
Yaðmurla birlikte üþüyoruz
Oysa ne sen varsýn ne de ben
Ve þimdi biliyorum ki
Aþkýn tek galibi
Gökte kanat izleri
Sonrasý tarihe karýþýyor
Biz kalýyoruz iki deliden...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sepkin Coşkun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.