YÜREĞİMİN ANLADIĞI

gül sunan ellerin gül kokmuyor
ateþi vaat ediyormuþ gerçekte

ellerimi þevkatle sarmaladýðýnda
sensiz bakýþlarla
ateþ çemberinden geçeceðimi
henüz bilmiyordum o zamanlar
þimdi
ateþin yalazladýðý gözümle
ellerimin uzanamadýðý ellerin
eylül sarýsýnda ablukadayken
siyahla doyuyor günlerim

/acýlarý kim alýr, kim satar
akþamý yudumlamaya
gönüllü müdür kiþi zevkine
ne iþe yarar ki, boþ liman?/

kýraç yüzün/den
bir yeþil müjdesi beklerken
mart döngüsünde, durma donuyor yüreðim
albümde kalan resimlerin
seçilmeyecek kadar sisli / siyah beyaz

içdenizimde fýrtýnalar koparken
sen, kimbilir
hangi gönül tahtýnda kurulmuþ
sessizlik biriktiriyorsun þimdi
bir baþkasýna daha!…

her yol dönemecinde çoðalýrken çýðlýðým
zaman, durmadan yalnýzlýk biçip dikiyor
kat kat yýðýyor üzerime

gelmeyeceksin biliyorum
ruhunu tedâvi edemeyen deli yüreðim
bindiði dalýný keserken bile bile
ne hayâller giyiniyor
kendine gelin güvey/nafile

seni gömecek yeri yok
bilmezden gelip anlamýyor, inanmýyor yalanýna
dolu dolu yaðmuru bekleyen
kuru bir dere yataðý gibi
o zaman dilimindeki akþam sefalarýný
koklayýp koklayýp salýyor kendini cefaya
duvarlardaki, derin izlerini kazýyor týrnaklarý
onun yaþamaktan anladýðý, bir tek bu
o sonsuz uykuya yattýðýnda
ancak dinecek sancýsý…


Hâdiye Kaptan
c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir

Sosyal Medyada Paylaşın: