HOŞÇAKAL
Yaþanmamýþ hayatýn düþünü býrakarak… Ufkumun ötesinde büyüyorken boþluklar,
Yalnýzlýk sebil olur gönlümün rotasýnda
Ayrýlýðýn koynunda azalýrken soluklar,
Rengi kýzýla çalan gecenin ortasýnda,
Gidiyorum, hoþçakal…
Elemime sarýlan, çýðlýklarýma inat,
Susuyorum þimdi ben kalemimi asarak
Kayýtsýz düþüþlerde uyuyorken kâinat,
Yaþanmamýþ düþleri yüreðime basarak
Gidiyorum, hoþçakal…
Katýlýyorum þimdi, yalnýzlýk esen yele
Ölümün rüzgârýna, kapýyý açar gibi
Ýçimde hasretinden oluþurken zelzele
Gamsýz hayattan deðil kendimden kaçar gibi
Gidiyorum, hoþçakal…
Kýrýlganým elbette kýrýlganým zamana
Kezzap gibi damlýyor gözbebeðime ahir
Etmiyorum þikâyet, bilesin senden yana
Düþerken damla damla kirpiklerimden þehir,
Gidiyorum, hoþçakal…
Sensizlik çýkmazýnda kaybolmuþken gözlerim
Bulacaðým kendimi, bir mezarýn sesinde
Muzdarip hayatýma aramadan bir terim
Gönlüme býraktýðýn acýnýn gölgesinde,
Gidiyorum, hoþçakal…
Gözlerime eklerken gözlerinin gizini,
Yüreðimde duracak yaþanmamýþ hayaller
Senden sonra gelenler bulacaklar izini
Geçmiþe bir mendille sallanýyorken eller,
Gidiyorum, hoþçakal…
Kal deseydin belki de kalýrdým gözlerinde,
Kýrýlgan bakýþýnda kendimi aklayarak
Býraktým her þeyini, her þey yerli yerinde,
Yalnýz cennet yüzünü baðrýmda saklayarak
Gidiyorum, hoþçakal…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.