Ahmet’ e ağıt

Ýki kardeþ idik, vardýk bir suya,
Suç çaðlarken alttan olanlar oldu,
Ahmet düþtü suya, çarptý kayaya.

Ne yaptýn azgýn ýrmak, Ahmet’imi,
Bilmedin mi sen, benim sevdiðimi.

Caným ciðerimdi, benim Ahmet’im,
Çaldýn onu benden, tutmaz dizlerim,
Ben þimdi neylerim, oðlum özlerim,

Ne yaptýn azgýn ýrmak, Ahmet’imi,
Bilmedin’ mi sen, benim sevdiðimi.^

El bebek gül bebek, iki gözümdü,
Aldýn Ahmet’ mi, murat sözümdü,
Ermedi murada, bu da düðün’ mü?

Ne yaptýn azgýn ýrmak, Ahmet’imi,
Bilmedin mi sen, benim sevdiðimi.

Caným ciðerimdi, benim Ahmet’im,
Çaldýn onu benden, tutmaz dizlerim,
Yaþ dolu gözlerim, hep onu özlerim,

Ne yaptýn azgýn ýrmak Ahmet’imi,
Bilmedin mi sen, benim sevdiðimi.

Doydun’ mu oðluma aldýn da benden,
Ýstemem bir tas su, versen de senden,
Yolum cennet olsa, geçmem üstünden,

Ne yaptýn azgýn ýrmak, Ahmet’imi,
Bilmedin’ mi sen, benim sevdiðimi.

Gün geçmez aðlarým, gözlerim yaþlý,
Yol vermez deren var, her yerin taþlý,
Bir Ahmet’im vardý, hem kara kaþlý,

Ne yaptýn azgýn ýrmak, Ahmet’imi,
Bilmedin’ mi sen, benim sevdiðimi.

Aklýma gelir Ahmet’im dün gibi,
Sanki karþý daðdan, doðan gün gibi,
Ahmet’im nerdedir, o daha bir sabi,

Ne yaptýn azgýn ýrmak, Ahmet’imi,
Bilmedin’ mi sen, benim sevdiðimi.

Þiirin, hikayesi.

-Yýllar önce günlerden bir gün, þehrin birinde yaþayan iki kardeþ bulunduklarý maðaralar ve taþlarla dolu alan þehrin kuzeyinde bulunan maðaralarý merak ederek, ellerindeki el fenerleriyle maðaranýn içine girerler.
-Her ikisi de, oldukça yaramaz olan bu iki kardeþ ailelerinden habersiz olarak geldikleri bu maðaranýn içinde bulunun, bir delikten aþaðýya doðru çaðlar öncesinden kalma olan taþ merdivenlerden aþaðý doðru, ellerindeki el fenerlerinin yardýmý ile inerler ve ine, ine bir yer altý ýrmaðýnýn baþýna varýrlar.
-Aþaðýdaki su hem soðuktur, hem de þelaleler yaparaktan yerin derinliklerinde akýp gitmektedir.
- Olacak bu ya, iki yaramaz kardeþten biri olan Ahmet’in, ayaðý birden kayý verir ve Ahmet aþaðýdaki yer altý ýrmaðýna düþer.
Ahmet’in kardeþinde bir telaþ baþlar. Hýzlý adýmlarla elindeki el fenerinin ýþýðýnda yukarý çýkarak koþa, koþa evlerinin yolunu tutar.
-Bir müddet orada olanlarý ailesinden korktuðundan, ailesine söyleyemez ama onun yüzlerindeki korkunun ifadesinden bir þeyler olduðunu sezen bananýn sýkýþtýrmasý ile olan biteni babasý öðrenir.
-Annesi öldüðünden þüphelendiðinden aðýtlar yakarak dizlerini döverken, serinkanlý baba ise, derhal belediye baþkanýný arayarak, Ahmet’in düþtüðü yer altý nehrindeki o suyun çýktýðý yere aceleyle giderek, nehrin þehir merkezindeki çýkýþ kapýsýndan ýþýklar ve botlar yardýmý ile maðaranýn derinliklerine doðru giderler.
-O günlerde o yer altý nehrine, turistik bir görüntü vermek için ve ziyaretçilere açýlmak üzere nehrin etrafýna beton yollar yapýldýðýndan, o yol üzerinde içerlere yani daðýn altýna doðru biraz gidince Ahmet’in yaralý bir vaziyette bir inþaat kalýp tahtasýna sýmsýký yapýþmýþ olarak donmak üzereyken onu bulurlar...
-Ahmet kurtulmasýna kurtulur amma, gözü yaþlý telaþlý anne, baþýna toplanan halkýn içinde aðýt yakmaya devam etmektedir.
-Daha sonra oðlunun donmaktan ve ölümden kurtulduðunu örenen gözü yaþlý anne, mutluluktan hemen kurban adar ve daha sonra bunu yerine getirirler.

10 Þubat 2011-02-10
A.Yüksel Þanlý er
Antalya


Sosyal Medyada Paylaşın: