İNMEYECEKSİN

gözlerinden geçerdi mevsimler/im
kahve de olsa gözlerin
hep yeþile baktým ben

gün aydýn
geceye günü taþýyan yüzün, ýþýl ýþýl
güneþi yansýtýrken
afili düþleri doldurdun içime

bir damla sudan deniz yarattýn sen
ve hüzün toparlanýp gitti âniden

kem gözlü aynalardan
kanamadan, büyücü gibi geçtim

kendimi saklayan/saklanan
deli bir taydým, uysallaþtým
çýraktým yaþama, ustalaþtým
senin deyiþinle cadýlaþtým

zaman zaman dellenirim ya ters gidenlere
sakin sulara salar beni öðütlerin
hak var dersin, ilâhi adalet var dersin
kader var dersin, boþ ver dersin…
sen iyilik timsâli adam/ým
bilmem, eþin benzerin var mýdýr dünyada!


yanmayan ateþi yaktýn
cenneti sundun bana
her derdime deva, çaremsin
bu gönül tahtýndan ömrümce inmeyeceksin….


Hâdiye Kaptan
c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir



Sosyal Medyada Paylaşın: