-1- Dil silahý patlar bazen kazara; Her kelam aðzýnda sürülü mermi! Öyle söz dersin ki, tamam o sýra; Düþer tetik dilden, yaralar kalbi. -2- Eðri giden doðruyu nice bilsin? Eðrinin doðrusu kendine benzer. Ya nasýl doðruyu hak, yüce bilsin? Her hali iblisin fendine benzer! -3- Kendini, dümende yüzdürür gemi, Ummana hükmeden kaptan sanýrsýn! Ne zaman fýrtýna kýrdý sereni; Birikmiþ dersini toptan alýrsýn! -4- Kimine beþikte gösterir ilgi, Kimine iliþmez, unutur sanki. Ölüm dedikleri, en adil silgi(!) O bile sýralý silmez adamý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.