DOKUN

kaygan kayalardan kayarken ruhun
içinde tarifsiz bir duygu
ateþe tav olan demir gibi
yüzünde ýþýldarken aþk, can yanar

beyazý gördüm sanrýsýnda
kara çalýnýr içre
kýl boynun eðilir, kul olur
sevda karadýr / kara sevda/dýr

gayri yol yokuþ
yol dar, yol rehbersiz
dünyayý görmeyen göz sende
dört duvar yalnýzlýðýn/ý
oyduðun çentikler çoðalýr

kalbindeki hallaç vurur durmadan
ýskaladýðýn çok þey bu yüzden
bilmezsin
beklersin zamaný el mecbur
aþkta beklemek sonsuz /dur!….

ýssýz bir adada
denizden geçecek gemiyi beklemeye
dayanýrsa kalbin
dokun aþka hiç bekleme…


Hâdiye Kaptan
c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir



Sosyal Medyada Paylaşın: