Tüm þairler bizi kafiye yapmýþlar.
Her dize sonunda ya sen varsýn ya ben.
Bütün þiirlere redif olarak koymuþlar.
Her mýsrada seven benim sevmeyen sen.
Bir uzun hava gibi uzamýþýz dillerde.
Yanýk sesli aþýk benim, çýðýrdýðým sen.
Her þarkýya nota diye bestelenmiþiz.
Do, re, mi, fa benim, sol, la, si, do sen.
Tüm romanlara ana karakter yapýlmýþýz.
Hepsinin ana fikri sen, temasý ben.
Her satýr baþýnda yeniden baþlamýþýz.
Giriþ sen, geliþme ben, sonuç yine sen.
Ressamlar da es geçmemiþler bizi.
Sulu boyalar sensin, kara kalemler ben.
Masallar, efsaneler, destanlar bile;
Hala anlatýlanlar sensin, unutulanlar ben.
Her yemeðin tuzu sensin karabiberi ben.
Sen olmazsan olmaz da, bibersiz olur bazen.
Her aðýtta ölen sensin, yakýlan ben.
Her yürekte yara sensin, kanayan ben.
Gözlerdeki dökülen yaþ benim, çýkmayan sen.
Bir ormanda yanan benim, sebebi sen.
Her savaþta vuran benim, öldüren sen.
Bu dünyada cennet de sen, cehennem de sen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.