havada þarap kabarcýklarý var
gel diye yalvaran bi bayram;
"öyle bir havada gel ki
vazgeçmek mümkün olmasýn"
diyesi geliyor insanýn...
sabah ezaný ruhuma kanser gibi yayýlýyor
martýlarýn uykusunda gözüm yok, haþa;
ama olsaydý dilimde belli belirsiz naftalin tadý
ve birazcýk da üstüme sinmiþ tütün kolonyasý,
fena olmazdý yaþamak þu geçmeyen zamaný...
gözlerimden caným akýyor
dayanmak deðil mesele,
bazen aðrýma gidiyor
yarabantlarý kalkmýþ düþlerimin
söyleyin bana kimde benim sevgilerim...
üçü beþ geçiyor, sonra beþ üçü yakalýyor
saatin durmaya niyeti yok kýsacasý
hiçbir þey benim gibi olamýyor,
hiç kimse benim gibi susmuyor,
hiç bensizlik kaybolmuyor...
bi kasým gününden kalma gibi tüm ocak
daha çok sabahlar var belki böyle yaþanacak
ama bir dað kenarý, uçurum olmuþken aklým
baðýrmam susarým,
çýðdan deðil, kýyametten korkarak...
uykusuzluða en hýzlý ben varýrým
sýratýma yetiþemez hiç kimse,
geçen olursa da mayhoþluðuma yorarým
sarhoþluk bahane olmaz çünkü
her kanda yaþanýyorsa...
devrik devrik, kýrýk kýrýk kelimeler
üzerine bir cümle bile inþa edememiþim
tir tir titriyor ellerim
soðumaktan, üþümekten belki
belki de çiçek açtýðýndan ýhlamurlarým...
kalbime zaptiye yine otoban þeritleri,
müzik sesi gibi rüzgarýn inlemeleri...
ve burdan çýkmak için
samanlýk dolusu iðne arasýnda arýyorum anahtarý
kan damlýyor parmak uçlarýmdan, kim saracak yaralarýmý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.