ba
"kendi"
kan kaybýna eþ güdümlü akar zaman,
dönmekte olan dünyayla deðil
kendi içinde dönen sözlerle ilgilenir insan;
baþkalarýný býrakýr sessizce,
yalnýzca saf bi adama dönüþmek ister,
kendi deliliklerine inanan...
aklýna asýlý tüm iplerde sallanan
ve gözlerinin yanmasýna sebep olan gecelere dertlenir
yahut sabahlara
"ben"liðine uyanýlan;
gördükleri deðil, duyduklarý deðil
kendi diyemedikleridir onun ciðerlerine dolan...
bir þiir kadar sert olamaz hiç bir içki
atlanmýþ rüyalar kadar acý verici olamaz hiç bir yara
böyle hisseden insan için;
amalarla dolu yalanlarý kadar gerçeklerine sarýlabilmiþ olmayý ister
oysa sadece aynalar görür
pencereler çok uzak gelir uykuluklarýna...
kaðýtlarý kalbi sanar,
kalemleri sevgi
tüm söylemek istediði tertemiz "kendi"
bu kadar kuru olamaz hava öyle anlarda
illa yaðmur yaðar kelimelerinin üzerine,
fýrtýnalarý savurur hayalleri...
büyük, çok büyük ve daha da büyük günler
ve daha da büyük geceler düþler Cibran gibi;
ancak istediði çarmýha gerilmek deðil
isteyebilmektir dilediðini,
ve dersi kitaplarýn arasýnda deðil
kapýlarýn arkasýndadýr bilmedikleri...
bir sevgi kadar uzak,
bir baþka sevgi kadar yakýndýr;
melek kadar sýcak,
þeytan kadar soðuktur;
elinde deðildir "kendi" hayatý,
ama belki de dilindedir...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.