eksik bi þey derler ya hani,
öyle deðil bu sefer...
istemeden bir sürü söz biriktirmiþim,
namluda ters dönmüþ cümlelerim;
kime ne söylesem
kendimi vuracak gibiyim...
fýrtýna gelsin diye yalvarýrcasýna sessizim,
hayallerimin çatýlarý uçtu uçacak
yakýndýr böyle giderse bilirim,
yüreðim ha koptu, ha kopacak...
gül pembesi sevmiþim hayatý
ama kan kýrmýzýsý tutmuþ ellerim her dalý,
yaþamaya gelmeden saatimin yelkovaný
akrep girmiþ tabutuma, zehre bulamýþ her yaný...
yoklukla varlýk arasýnda cennete kavuþmuþ gibiyim
ama kendimle araf arasýnda, tanýdýk bi cehennemim;
okudukça tuz basacak gibiyim
kan damlayan yaralarýna ellerimin
kimseyi öldürmedim belki ama,
kimse beni öldürmeden de bilirim
zor bi soru deðil ki bu
elbet bi gün ben de öleceðim
ama yüzmeden nehirde
boðulmak yakýþmaz bi deliye,
iþte bu yüzden koþar adým gideceðim
yazar kasa olmamýþ gönüllere
ve ben her günü gördüðüm tepeden
kokusunu çekmekteyim denizin zaten,
ama hayat dedikleri uçuruma atlarken
anesteziyi reddedeceðim...
gerçekle-doðru sigara dumanýna boðulurken
aralarýndaki sis "yaðmur"a dönecek;
ve insanla sis arasýna da,
bi umuttur bi "yaðmur" girecek...
iþte her yaðmurda bir daha doðacak,
ve her doðduðumda aðlayacaðým...
gökkuþaðýnýn adýný küçük bir kýz çocuðuna armaðan etmek için
son bir kibrit çakacaðým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.