Sarý saçlý, yeþil gözlü, bizim oralarýn en güzeli…
36 yaþýndaydý Nurten.
Nedendir bilinmez hiç evlenmemiþ,
Dünyalar tatlýsý bir melekti.
Babadan kalma iki katlý müstakil bir evde yalnýz kalýrdý.
Sekiz sene önce soba zehirlenmesiyle kaybetmiþ ana babasýný.
Tek geliri de babasýndan baðlanan emekli maaþýydý.
Fazla da bir þey bilmiyordum onunla ilgili.
Bildiðim tek þey; taþ gibi bir hatundu.
Yürümesi bile bir baþkaydý,
Az mý bakakalmýþtým kalçalarýna?
Baþkaydý Nurten baþka…
Herhangi bir kýz deðildi.
Yürüyüþü, duruþu, bakýþý,
Ulan gözünü sevdiðimin iþvesi bile bir baþkaydý.
Takmýyordu kimseyi, sanki hayatý önemsemiyordu.
Hayattan harbi bir kazýk yemiþte,
O da hayatýn gelmiþine hassiktiri çekmekteydi sanki.
Her ne kadar içimi eritse de bakýþlarý;
Belliydi her halinden, bir dargýnlýk vardý gözlerinde.
Konuþmazdý zaten kimseyle, baþý hep havadaydý.
Kafasý atarsa hemen sinirlenir, o dakka küfrederdi.
Çoðu erkekten daha erkekti Nurten.
Küsmüþ gibiydi insanlara ya da hayata…
Fosforlu Cevriye’mdi benim.
Gizliden gizliye yanýktým.
Aramýzdaki yaþ farkýna aldýrýþ etmez,
Deðiþik hayaller kurardým Nurten’li.
Ne hikmetse o da bir tek bana bakar, bana gülümserdi.
Çok keyifli olursa, þakalaþýrdý da benimle.
Hey gidinin Nurten’i hey!
Az mý yanaðýmdan fýstýk alýp, “Yakýþýklý çocuk” demiþtin bana?
Ne kadýndýn sen be!
“Aramýzda on altý yaþ olmasa varýrdým ulan sana.” derdin.
Kýþlarý balýk, yazlarý kavun karpuz sergimin her daim en güzel müþterisiydin.
Balýklarýn en derya kuzusunu,
Kavun, karpuzun en kýyaðýný sana saklardým.
“Rakýyla güzel gidiyor meret.” derdin alýrken.
Kulaðýma yaklaþýp:
“Bir de yanýnda sen olsan daha bir gider ya, neyse boþ ver.” derdin.
Ulan kýz ne deli bir þeydin sen be!
Mahalledeki her kýz bana, ben de sana hastaydým.
Belliydi her halinden, kalbi kýrýlmýþ bir kadýndýn.
Ama çoðu namuslu kýzdan daha bir namusuna düþkünmüþsün.
Yeni aldýðýn buzdolabýný yerleþtirmem için;
Beni evine çaðýrýp, dolabý yerleþtirdikten sonra, dinlenme babýnda,
Kýrk yýl hatýrým olsun diyerekten bir acý kahveni içirdiðin gecenin sonunda;
Hayraný olduðum kadýnla, yattýðýmda anlamýþtým bunu.
36 yaþýnda kýz oðlan kýzmýþtýn be Nurten!
Ne yalan söyleyeyim dünyada tek istediðim þey seninle olmaktý.
Lakin dinime imanýma dokunmazdým sana.
Yakýþmazdý benim gibi bir delikanlýya.
Benimkisi uzaktan uzaða, hayali aþkýnla yanmaktý iþte.
Benim serginin önünden bir geçiþin, bana bir hafta yetiyordu.
Sergiye gelipte benimle deli dolu konuþman seviþmek yerine geçiyordu.
Bunlarla yetiniyordum, sen þakayla her þeyi derdin de bana,
Ben bir kerecik olsun yýlýþmamýþtým sana.
Ýçimden neler geçirsem de, aklýmdakileri dýþa vurmamýþtým.
Vuramazdým, mayam kaldýrmazdý.
Az birazda bitirim geçinirdim ve de yazmazdý benim kitabýmda.
Ama meyilliydin o gece nedense.
Ellerini vücudumda dolaþtýrmaya baþladýðýnda, anlamamýþtým önce.
Kahve yerine raký içmiþtik ya, ondan sarhoþ oldun sandým.
Ama dokunmazdý ki sana bu zýkkým. Su niyetine götürürdün sen.
Sonra bacaklarýma doðru devam ettiðinde anladým niyetini.
Napýyorsun Nurten Abla dememe fýrsat vermemiþ,
Nurten’den sonra ablanýn dudaklarýmdan çýkmasýna zaman býrakmadan,
Dudaklarýma yapýþmýþtýn dudaklarýnla…
Neye uðradýðýmý anlamadan gözlerinle gözlerime bakmýþ,
Kulaklarýma “Bebek yüzlüm benim.” diye fýsýldadýktan sonra,
Kulaðýmý öpmeye baþlamýþtýn.
Her öptüðünde kulaðýmý, sanki bir þeyler fýsýldýyor gibiydin.
Saðýr olmuþtum adeta, hoþuma da gidiyordu.
Sonra boynumu öptüðünü hissetim.
Sanki yýllarýn öcünü alýyordu diþlerin boynumdan.
Ya ellerin… Meraklý bir çocuðun oyuncaðýný kurcalamasý gibiydin ayný.
Dudaklarýn hiç durmuyor, zamana karþý koyup,
Yaþýný umursamadan 18’lik kýzlara meydan okuyordu.
Nasýl bitirdik, nasýl uyudum hala hatýrlamýyorum.
Ama hala unutamadým seni,
Dört sene geçmesine raðmen gün gibi aklýmdasýn.
O gecenin sabahýnda güzel bir kahvaltý yapmýþtýk,
Çay demlemiþ, yumurtalý ekmek bile kýzartmýþtýn bana.
Geceyle ilgili bir þey dememiþ,
Gözlerinle de benim dememi engellemiþtin.
Kendi elinle ekmeðime yað, üzerine de bal çalýp yedirmiþtin.
Çayýma þekeri bile sen atmýþtýn,
Çayýmý karýþtýrýrkenki o þýkýrtý hala kulaklarýmda be Nurten…
“Hadi bakalým bebek yüzlüm iþe çokta geç kalma,
Tembelliðe alýþtýn hemen.” deyip, ceketimi getirip giydirerekten,
Dudaðýma kondurduðun öpücükle iþe gönder etmiþtin.
Ýþ falan umurumda deðildi, ayaklarýmda gitmiyordu zaten.
Zorla göndermiþ, kapýnýn kiriþine yaslanýp, öylece bakakalmýþtýn arkamdan.
O gün iþte nasýl çalýþtýðýmý anlamamýþ,
Ýþ çýkýþýnda hemen sana gelmiþtim.
Geldiðimde kapýda asma bir kilit vardý.
Akþam ezaný okundu okunacaktý, ama yoktun sen.
Kapýnýn eþiðine oturup, sabahladým oracýkta gelirsin diye. Gelmedin.
Çok soðuktu hava, ama beni üþüten senin yokluðundu.
Haber vermeden gitmezdin, merakým daha da artmýþtý.
Kahvehanede bir çay içip, oradan karakola sormaya gidecektim.
Böyle beklemekle olmazdý.
Olmadý da zaten. Bu yaptýðýn hiç olmadý be Nurten.
Öðle saatlerinde hiçbir eþyaný almadan bir tane bavulla çekip gitmen.
Senin gibi delikanlý bir kýza hiç yakýþmadý.
Baþkasý yapsa, þerefsizim koymazdý bu kadar
Kahvehanede duymayan kalmamýþ buralardan çekip gittiðini.
Bir ben duymamýþým.
Hayatýnda koynuna aldýðýn tek adamdan baþka herkes duymuþ da.
Bir bebek yüzlün duymamýþ.
Nasýl bir kelektir, nasýl bir kazýktýr bu?
Ne bir adres, ne de elvedalýk birkaç satýr.
Hayata küsmüþ, birilerine dargýn Nurten,
Beni boynu bükük býrakýp gitmiþ…
Hem en büyük kýyaðý bana yapmýþ,
Hem de en büyük kazýðý bana atmýþ.
Mahalledeki bütün kýzlar bana kesik, bende sana kesiktim be Nurten.
Bilmiyorum bu son þakaný neden yaptýn?
Hala merak ediyorum, neydi nedeni?
Giderayak þakanýn kralýný yaptýn da gittin be Nurten.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.