Aylardýr, yýllardýr, Yanýna gelemediysem; Depremlerin olduðu, Kýyametlerin koptuðu yerde, Yýkýlmadan, Ayakta durabildiysem; Sebebi sensin. Genç yaþýmda, Saçlarýma, Yetmiþlik aklar düþtüyse; Belim büküldüyse; Bil ki ey sevgili, Sebebi sensin. Göz yaþlarýmýn, Yeryüzüne düþen, Her damlasýnda, Sen varsýn. Azrail’e kafa tutup, Ölüme, Meydan okuduysam; Kör olduysa gözlerim, Bil ki ey sevgili, Sebebi sensin. Býktýysam yaþamaktan, Terk ediyorsam eðer, Bu þehri; Dostlarý kýrmýþsam, Taþ kesilmiþse kalbim, Tüm tebessümleri, Toplamýþsam dudaðýmdan; Ve þimdi, Periþan olmuþsam, Acýyý, tatlýyý, Hissetmiyorsam; Ölümü, Tehdit ediyorsam; Bil ki ey sevgili, Tek sebebi sensin…
Sosyal Medyada Paylaşın:
muzaffer gümüştaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.