Ve
Sensiz Bir Akşam Daha…
Beklerken seni ey yâr, göz yolda kulak seste,
Çöktü iþte üstüme kara bir akþam daha…
Hasretinden bin elem solurken her nefeste,
Böyle nasýl çýkacak vakit bilmem sabaha…
Sevda denen hülyanýn arkasýndan koþarken,
Yokluðunda her günü bir yýl gibi yaþarken,
Vuslatýn o füsunkar hayaliyle coþarken,
Esir ettin beni sen heyhat baht-ý siyaha…
Gülmek haramdýr bana, sen el gibi dururken,
Açan ümit güllerim günden güne kururken.
Kâh hicranýmý sabýr sebatla sustururken,
Kâh canýmý al diye yalvarýrým Allaha…
Sana kul-köle olmak istiyorum daha ne,
Hiç makul deðil bil ki bulduðun her bahane.
Halin zalim feleðin cevri için þahane,
Sayende ihtiyacý yoktur baþka silaha…
Senden baþka sevgili, söyle kimim var benim,
Çýkacak ne mahkemem, ne hakimim var benim.
Derdime deva bilen tek hekimim var benim,
Sen gelmez isen ermem mümkün deðil felaha…
Sevda bu ne dönmesi, ne de bir nisyaný var,
Sanma ki þu ömrümün hasretsiz bir aný var.
Gerçi deli gönlümün kadere isyaný var,
Neyleyim razýyým ben böyle masum günaha…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.