Taksim…

Ermiyor hiç akýl-sýr feleðin taksimine,
Ellere sevinç-neþe, bana ah-ü zâr düþer…
Hayatýn hakîkati dileðin aksi mi ne,
Ellere her el düþeþ, bana kýrýk zar düþer…

Hep edeple barýþýk bugüne dek her iþim,
Alýn teri ürünü varsa üç-beþ kuruþum.
Bir þey ifâde etmez hâlim-selim duruþum,
Ellere þefkat-baðýþ, bana hep azar düþer…

Liyâkat denen erdem yerden yere vurulur,
Bütün diþleri kýrýk çýkar çarký kurulur.
Haramdan tiksinmeyen bir dayýya sarýlýr,
Ellere beleþ ikbâl, bana nâmus âr düþer…

Senin her söylediðin hükümsüz bir laf olur,
Mazlumlarýn doðrusu zâlime hilaf olur.
Muhterisler güçlünün arkasýnda saf olur,
Ellere safa sürmek, bana boþ nazar düþer…

Derler ki her gönülde sevilen bir gül olur,
Sevenler sevdiðine yanar yanar kül olur.
Benim her þeyim gibi aþkým da müþkül olur,
Ellere yüze gülen, bana nazlý yâr düþer…

Ömrüm sessiz sedâsýz meçhule akar gider,
Sararan umutlarýn ardýndan bakar gider.
Gelen gün yüreðime bir hüzün takar gider,
Ellere mutluluktan, bana dertten kâr düþer…

Ey Veli cayma sakýn sen insanlýk ülkünden,
Kork þerlerin ortaya döküldüðü o günden.
Unutma ki ölünce bu dünyânýn mülkünden,
Zengin-fakir herkese, yalnýz bir mezâr düþer…

Veli BOSTANCI

Sosyal Medyada Paylaşın: