Ve
Sen Oldun…
Ömrüm gece gündüz akýp giderken,
Gönlümün yolunu kesen sen oldun…
Bahtým bana bir yâr yazmamýþ derken,
Aþk kokan müjdeyle esen sen oldun…
Görünce þimþekler çaktý içimde,
Hülyalar yeþerdi kuru bir çimde.
Hayatým boyunca en hoþ biçimde,
Hissimi okþayan desen sen oldun…
Tutuþup yanmýþsa aþka bir yürek,
Ona nazlý yardan baþka ne gerek.
Duyma benden asla kuþku diyerek,
Hak kelamýna el basan sen oldun…
Sardýkça ufkumu o ceylan bakýþ,
Süsledi ruhumu haz nakýþ nakýþ.
Sonunda bahara yenilip de kýþ,
Aþk baðýmda açan süsen sen oldun…
Çok sürmedi lakin muhabbet çaðý,
Vurdun hicran denen zalim býçaðý.
Deyip sütün tuzu, hoþafýn yaðý,
Sahte bir sebepten küsen sen oldun…
Önüme duvarlar ördün kibirden,
Sualler getirip sordun kabirden.
Ben vuslat türküsü söylerken birden,
Gönlümün sesini kýsan sen oldun…
Döndün de gelmeden yolun ucuna,
Gömdün bu gönlümü hicran acýna.
Gözünü kýrpmadan daraðacýna,
Gördüðüm düþleri asan sen oldun…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.