Ve
Memleket Dediğin…
Memleket dediðin, dert küpü deðil,
Huzurla yaþanan bir yer olmalý…
Edince bir þaþkýn, almaya meyil,
Uðrunda ölmeye deðer olmalý…
Sözler söylendiði yerde durmalý,
Gözler baktýðýný hakça görmeli.
Yüzler utançlarý dýþa vurmalý,
Özlerde taþ gibi ciðer olmalý…
Ayakta ihtiras, baþta iltimas…
Liyakati her gün as ha babam as…
Beyin, beden yoran tutmamalý yas,
Ehil olan terfi eder olmalý…
“Rabbena, hep bana” dillerde zikir,
“Az zamanda çok mal” en makbul fikir.
Aç-açýk, ser-sefil inlerken fakir,
Haksýzlýk herkese keder olmalý…
Þiddet müptelasý kurban peþinde,
Ne komþuda haz var, ne de eþinde.
Çarþýda, pazarda, ekran baþýnda,
Sadece müjdeler haber olmalý…
Hukuk terazisi doðru tartmalý,
Devlete duyulan güven artmalý.
Adalet yorganý zulmü örtmeli,
Suçlu kanuna baþ eðer olmalý…
Bir tutam samanla avunan koyun,
Eðer en sonunda kasaba boyun.
Hükmü olacaksa verdiði oyun,
Her seçmen özgür bir deðer olmalý…
Lütfetmiþ Yaradan, kula her þeyi,
Amelince lakin herkesin payý...
Kusur aklamayýp, kaderdir deyi,
Vatandaþa huzur kader olmalý…
Ýslam’ýn esasý fark edilmeli,
Bütün günahlardan çark edilmeli.
Münafýkça haller terk edilmeli,
Þeytanýn gayreti heder olmalý…
Daðýnda dört mevsim akan pýnarlar,
Baðýnda hormonsuz sebzeler-narlar...
Ormanýnda mesut çamlar, çýnarlar,
Denizinde levrek, lüfer olmalý…
Haz duymalý insan, zaman aktýkça,
Göðü rahmet saçýp, þimþek çaktýkça...
Yarýný anarak ufka baktýkça,
Gönlünde sönmeyen bir fer olmalý…
Ýlimde yeni bir cephe açmalý,
Cehalet illeti týrsýp kaçmalý.
Aydýnlar millete ýþýk saçmalý,
Karanlýk üstüne sefer olmalý…
Milliyet denilen hazza ermeyen,
Ceddini sevmeyen, hasmý yermeyen,
“Türkü” bu diyara layýk görmeyen,
Yunan gâvurundan beter olmalý…
Memleket dediðin, taþ-toprak deðil,
Hüviyet dediðin, bir yaprak deðil.
Ay-yýldýz, sýradan bir bayrak deðil,
Herkes rüzgâr veren nefer olmalý…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.