"Sevgili oðlum seni hiç görmedim.Hiç sesini duymadým ama ben bu þiiri sana yazdým.Biliyorum ki sen okuyorsun yazdýklarýmý.Annene selam söyle oðlum ve beni hiç merak etme"
GÖRMEDÝÐÝM OÐLUMLA HASBÝHAL
Bir tahta sýra, Bir tahta kalem, Ve sen oðul... Ve sen! Söyleyemediðim öyle þeyler var ki hayatta, Sýrrý esrara gebe,öyle þeyler var ki. Ve dokunamadýðým, öyle þeyler var ki... Susmak boyun bükmek deðil oðul bilesin. Ve yýllar yaðsa da üstüne birer, birer Kimseye diyemediðim çilemsin. Keskin bir tütsü,bir mum,bir kara sayfa, Göz pýnarým çaðlar,sen düþünce us’uma. Takýlýp durur boðazýma bir demir lokma. Yutkunsam gitmez,vurur alnýmýn çatýna yokluðun. Sen düþünce us’uma,rengi kararýr kabusun. Sýra daðlarým devrilir birer,birer Çýrpýnýr gönül kafesimde yaralý bir sevi kuþu. Turna yoksunu bir göðün, Maviden atlasýna. Kumdan bir gözenin, Çaðlayan pýnarýna. Ve þu yüreðimin atan yanýna. Adýný yazsam diyorum oðul.Adýný... Ve birer, birer hani hiç beklemeden, Söylesem hayata dair ne varsa kursaðýmda. Ve doðursam sýrrý esrara gebe doðuramadýklarýmý da. Kapasam diyorum gözlerimi oðul. Kapasam da dalsam görmediðim hayaline. Sahi gözlerin ne renkti senin oðul, Ýsmini hangi melek koyacaktý, fýsýldayýp kulaðýna. Hangi melek öpecekti alnýndan doyasýya. Bir tahta sýra, Bir tahta kalem, Ve sen oðul... Ve sen! Geliþin,gelmeden getirdi gidiþini, Daha görmeden aðzýnda süt diþini. Simsiyah bir nur indi, toz pembe hayallerime. Ýþte þu daðdan,aniden ve birden bire. Söylesene oðul! O minik ellerin nerede?
Bir tahta sýra, Bir tahta kalem, Ve sen oðul... Ve sen! Cümleler yüklemsiz,zamirsiz, Ortada bir özne yitik,çaresiz. Uçarý bir “an” kaldý, senden sonra geceye. Ve yalýn ayak býrakýlmýþ o asi zemheriye. Bir gülüþ bekliyordum oðul; Bir gülüþ zulalanmýþ ana rahminden dokuz ay. Bir bahar bekliyordum, Ellerinde gül kokusu. Bir yaðmur bekliyordum oðul, Bir yaðmur gözesi gözlerin. Bir söz bekliyordum, Bir söz oðul her hecesi nefesin. Sesimi duyuyorsan cevap ver! Oðul nerdesin?
Bir tahta sýra, Bir tahta kalem, Ve sen oðul... Ve sen! Geliþinle þenlenecekti,dar anlarý yüreðimin. Yeni hayat merhaba diyecekti bir gülüþünle, Nergisler boynunu büktü bilesin, doðmadan ölüþünle. Yolun açýk olsun bile diyemedim oðul. Bakamadým bile giderken ardýndan. Haykýrsam duyar mýydýn sesimi? Burdayým “babacýðým” burdayým...Der miydin ki acep. Sorular soru içinde oðul, Düþler kabuslarýn esaretinde. Cennette iyi bak ne olur annene.
Bir tahta sýra, Bir tahta kalem, Ve sen oðul... Ve sen! Geliþinde gitmeseydin,kalsaydýn ya babanla, Okula götürseydim seni ellerinden tutup ta. Al iþte oðul, Bir tahta sýra, bir tahta kalem, bir beyaz sayfa. Ne olur bir kerecik, Bir kerecik be oðul bir kerecik; “babacýðým seni çok seviyorum” yazsana. Yazsana oðul,duysana sesimi, Dokunsana minik parmaklarýnda dudaklarýma. Aðlama babam desene.Konuþsana... Sen duyarsýn da beni, Ben seni duyamam be oðul, Ama merak etme ne olur. En kýsa sürede binip altýn kanatlý bir meleðin heybesine, Sana geleceðim. Ve unutma ki oðul o alemden hiç gitmeyeceðim...
Engin Badem Sosyal Medyada Paylaşın:
ebadem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.