Eskimiştir Yaşananlar

Kaðýtlar susuyorsa
Eskimiþtir
Yaþananlar
Tüm akli dengesini yitirmiþ
Anýlardan çýkýyorsa eðer
Gözyaþlarý insanlarýn
Artýk dönülecek bir þey yoktur
Sevdadan geriye…

Bir anlýk kelimelere sýðdýrabilmek
Neydi aþkýn kýzýl
Iþýklarý yanarken göðüs kafeslerinde
Ýçine
Kaçýveren bir þeyler kurcalar gibiydi
Garantisi olmayan bir
Parçayý sahiplenerek üzülmeler…
Hiçbir anlamý olmayan ve görülmemiþ
Duygulara sarýlmak mýydý
Uykusuz geçlerin tarifleri
Sessizce ellerden akýp giderken
Bir an bitecek saatlerde
Ayný harfleri beklemek gibiydi
Sevmek…
Sevilmek denk miydi on’a
Yoksa onu geçmiyor muydu hiç
Saatler…

Aþka tutulunca saçmalar mýydý
Ýnsan
Yoksa kelimeleri anlamsýzlaþtýran
Bir þeyler mi vardý…
Ýnsan ne zaman saðýný ve solunu
Karýþtýrdý
Her aþka tutulmuþ dönüþür müydü
Bir kurt adam gibi
Yoksa dönüþen biz deðil miydik
Neydi bizim kimyamýzla
Oynayan
Yoksa birleþmemiþ miydi
Hala içimizdeki o sevgi oraný…

Aþka oranlý olan ne vardý
Her þey sexsenlerdenmi ibaretti
Yaþanacak olanýn
Arkasýna sýðýnan duygular
Neydi
Bir diðerine koþturacak kadar
Yalaný söyletirken
Kül olmaya hazýr mýydý
Bedenler
Aklýnýn iplerinde takýlýrken
Gözünde olanýn aklýna çakýlmasý mýydý
Sancýlar arasýndaki
Sahte yalanlar…
Ýnsan yalaný kandýrabildiði
Kadar mý saklardý
Yoksa
Her yalan aþka katýlýr mýydý….

Ýnsan baþladýðý yerden
Çekilir miydi
Ve alýnýr mýydý her ders
Doðabilmenin verdiði acýyla
Sancýlaþan yüreklerde
Neydi öðrenilen…
Hiç mi kaybedilmezdi içlerde
Ýçerilerde bir þeyler
Hep atarak mý silinirdi sahiplenilmiþ
Olan ve olacaklar
Neydi aramak için kaybedilen
O zamanlar…

Yüzü kýrýþmýþ insanlarýnda
Zamanýnda ütülenmiþ
Yanaklarý olur muydu
Giyilen tenleri kurutan bir
Rüzgar
Ve ýslak bir duþ gibi sýrýlsýklam
Yaðan bir yaðmur
Avuçlarýyla bulutlarýn suyunu
Sýkan bir el gibi
Bizi okþamýyor muydu tanrý yoksa…
Ýçini düzenleyen bir
Þairin dizelerinde deðil miydi
Ruhunu düzleþtiren
O kelimeler
Yoksa kaðýda mý seriliyordu
Ýçeride ölenler…
Bir kefen gibi mektuba sarýlan
O yazýlar
Ölmüþ müydü
Yoksa zorla mý öldürülüyordu
Artýk mahkumluðu biten
O sahipsizler…

Daðýnýk bir çerçevenin
Buðusunda soðuyan dudaklarýn
Ýzinden kayar mýydý
O yalnýz kuruyan hayat…
Üþüdüðünde içinde hala
Bir sýcaklýk Kaynar mýydý
Sevgiye dair sevgiliye dahil
Yoksa býrakýp gidenlerin
Okþadýðý o yürekler hala sýcak mýydý
Üþürken yalnýz omuzlarda
Býrakýlmýþ yüzler
Sýkýlsa içinden aþk akar mýydý…


Günahýn cinsiyeti var mýdýr
Aþk mümkünse
Yoksa her saplanan ayrýlýk
Kalbi bulur mu mutlaka
Nedir hedefi þaþýrtarak
Baþkasýnýn adýna feda olmak
Bir diðerinin kemiklerinden
Yapýlma yükleri hep güçsüz
Olan mý taþýr
Nedir götürülmesi gerekli
Acýyý tartan adalet ölçüsü
Herþeyi iþleyecek kadar
Gözü kör müdür
Kalplerin
Yoksa görmeyi bilmez mi
Saklanmýþ yüzler
Ýnsan günahkar mýdýr
Aþka
Hep mi iki melek yazar
Günahý ve sevabý
Yoksa biri hep
Aþka
Aðýr mý basar…
Ondan mý her omuz taþýmaz
Aþka kesilmiþ baþý…

Hep bir daða mý benzer
Susmuþ insanlar
Konuþacak kadar kavuþulmaz mý
Yüreklerde
Yýldýrýmlar neden çarpmaz
Dudaklarý birbirine karýþmýþ iki insaný
Susarak mý ayrýlýr
Yoksa ayrýlýk susturur mu
Ýnsanlarý…
Nedir hep kal ama sus denilen
Bu alamet
Nasýl suspus kalýr insan
Ýçinde kelimeler uçuþuyorsa
Eðer…
Tenden içeri gidilen yol
Dil deðil midir…
Neden hep susar giden insanlar...

Üç dil’ek hakkýndan vazgeçecek
Kadar dilenir miydi acaba sevdalar
Verilse böyle bir aþk
Kim vazgeçerdi
Bir saraydan yahut bir kýta dan
Yada bir diðer insandan…
Sýðmayana kadar içindeki
Kalbe aþk nüfus ettirilir miydi
Acaba…
Ýlk ve son hakkýyla bir kadýný
Ýstemek
Zorla sahip olunur muydu
Bir baþkasýna…
Ne kadar çok sevilirse
Adam olurdu aþk…
Neydi büyümesine sebep
Ve sen sana olan her þey…
Sevda okusam uykularýna
Sayýklar mýsýn adýmý
Hiçbir þey bilmiyorsan
Eðer
Bir aný daha ek’lermisin
Kirpiklerime…
Aþk düþtü aklýmdan
Canýmý oku artýk bana
Son sayfadan…

Her seven katil midir
Yoksa
Katillerin nedeni Sevgi midir
Öldürdüðünde de sevilir mi cesetler
Yoksa topraða sarýlanlar
Heykeltýraþ mýdýr
Ev mi kurulur
Üstüne çatýsý tek yöne bakan
Yoksa ýsýnmak için midir
O sayýyla býrakýlanlar…
“Ruhum çýktý
Dilimden artýk
Benimde ayaðýma yazsýnlar
Ölmüþtür artýk”…diye
Ýzin aldým ben
Günah yazmayacaklar
Seni sevdiðim için…

Ayaklarýn yürümeyi býraktýðý
Sokaklarýn çýkmazlarýnda kaybolur
Aþýklar
Bir diðerinin çýkmazýdýr
Alt dudaðý ve üst dudaðýnda yok olunur…
Ölüm vadisinde mühür
Ayrýlýktýr
Sevene ve hiçbir yere çýkýlmaz
Dilden çýkýldýðý gibi...
Ruhu yýrtýlýr gibi parçalayan
Diþlerin izleriyle lekelenmiþ
Örtüler gibidir
Ten
Ve en yakýn morgda kamburlaþýr
Taþýnmasý zor gelen bedenler…
Hep fotoðraflar deðildir
Kesilen
Herkes kanayan yaralarýna
Kesici ayrýlýklar akýtacak kadar
Medeni deðildir
ve
Terk edilmiþ mutsuz plakalý
ÇÝftlerde vardýr…
Herkes u’mutlu girmez
Dünya evine…


Ýnsan unutmayý nasýl öðrenir
Kimin aklý erdi ki unuttu
Dünü
Unutuldu daha dündü…
Düðümlenecek kadar baðlanmýþtý
Aklým aklýnýn doðurganlýðýna
Bütün nefes alýþýmýz
Dündü
Düþtü
Ölüme düþen kara yazý dündü
Bugün ne deðiþti
Neydi dün esen ilk rüzgarý sonbahar eyledi…
Düþününce mi düþürdün
Yol ortasýna aklýmýn koridorlarýný
Nasýl unuturdu insan
Umut baðladýðým bileklerin
Kýrmýzýlaþtý mý þimdi
Unuttun mu
Yoksa hala dünü mü oynuyorsun
Hala kayýp mýyýz gün batýmlarýnda
Düne
Yada bugüne hala baðýmlý mýsýn
Dün sahip olduðun kýrýk fay hatlarýna
Hala dün gibi mi yaþýyor musun
Yoksa halamý bekliyorsun
Bugün gelecektin
Ve hala bekliyoruz…Biz seni…

Hastalýklý sancýlar gibi
Aðrýdýn da acýyan yanlar
Kabuk baðlar mýydý
Her kesilip býrakýlan…
Yoksa aþk hastalýðýnda
Bilinenler bilinmeyenlerden
Fazla mýydý
Sancýyan yanlarýn aðrýsýnda
Kývranan iç yanmalar
Daðýtýrdý hep refakatçisi olmayan
Aþklarý…
Adýný yalan yanlýþ yazdým
Kimse okumasýn diye
Yüksek sesle...
Ýçime dokunuyor
Baþka aðýzlara yapýþmasý
Adýnýn…
Söylemeyi de öðrenirler
Belki kalkar gidersin…
Git’meyi de öðrenirsin
Þimdi sen
Ben sevmeyi öðrendim nasýl olsa…
Gitmek düþer artýk senin
Ýyileþmen için
Sabah öðle akþam aðzýna…


Hiþt yalnýz býrakmayýn
Iþýkta nem kapar aþklar…

Ýçten açýlmalý bir kapýydý
Aþk
Kolunu kýrmayý seven
Çocuklar gibiydi
Hep içinde yaþanan ve iç içe
Geçmiþ ne varsa þehir gibiydi
Aþk geçerdi…
Geçince iþleyemeyen tek yara
Aþktý.
Bir aþ gibi
Sýcaktý sýktý zorla dar gelen
Ne varsa…

Her bedenin taþýdýðý ruhu
Öldüren bir kadýn vardýr
Mutlaka…
Sevmeyi öðreten
Acýyý yada mutluluðu…
Her kadýn bir diðerine benzer
Ne boyu ne saçý nede gözünün
Farký deðildir
Ýnsanýn kalbini b’ölen…
Bütün sözler karþýlayabilir
Bir çiçeðin saðladýðý
Gülümsemeyi
Ama asla sevmeyi öðretemez
Bir kez öldüyse eðer
Sevdiði…

Neden ölmek pahalý bir sanat
Yaþamak için doðmamýþ bir tenin
Soluyup soluyacaðý
Kaç þehir vardýr…
Ölmek neden baþka bir þans
Kaç insan inanýr
Yeniden doðabileceðine…
Neden ölmek kolaydýr
Yaþamak kolay mý
Kazanýlýr…

Aþký severek öldürmüþ olamaz
Ýnsanlar
Ýncelensin yürekler
Bi’tanýdýk çýkacaktýr
“Mutlaka “ birine yetiþtirmeye
Çalýþýrken aslýnda
Hiç adil deðildir…
Taksiler hep fazla yazar
Hayata…

(Se)

Sosyal Medyada Paylaşın: