BİZ İKİ KİŞİYİZ.

Kalabalýklarda ,
Her insan yalnýzdýr aslýnda...
Ümitlerimizi yaðmalayan,
Çýkýþ yollarýmýzý týkayan;
Ýnsan kaynayan,
Marka maðazalý caddelerde...
Ýçimizi kaybolmak korkusu sarar.
Sürtünüp geçtiðimiz en yakýn,
Parfümünü ciðerlerimize çektiðimiz kadýn ;
Aslýnda uzaktýr, yabandýr bize
Kýtalar ötesi kadar...
Aslýnda tüm yapayalnýzlýk o’dur.
Ayakta ölmek gibi zor.
Çok þükür biz iki kiþiyiz.
Dalgalarý insandan bir deniz,
Dað dað gökdelenlerde insanlar kimsesiz
Çok þükür biz iki kiþiyiz.
Bir birimize kilitliyiz.
Banka önünde bir dinazor kuyruðu...
Ýhtiyar , uzun boylu,þiþman ve cýlýz...
Sözsüz,selamsýz ve çýðlýksýz...
Çok þükür biz iki kiþiyiz.
Þemsiyemiz altýnda mutlu ve neþeliyiz.
Levahasý ’Keþke gelmeseydiniz’’yazan,
Kadehlerinde kurþun sertliðinde acý yudumlayan.
, Önce kahkahalarla baþlayýp,
Sonra birbirini gýrtlaklayan ,
Teselli meyhanesi ve dolu masalar...
Biz iki kiþiyiz el eleyiz.
Saçlarýmýzda bahar,
Sýrtý çýban dolu kalabalýklar...
Aralarýnda terkedilmiþler...
Ve onlarýn beddualarýný alanlar.
Belki de hiç iflah olmayacaklar.
Biz iki kiþiyiz ,saçlarýmýzda bahar.
Dört elimizde bir þemsiye,
Üstümüzde bereketli yaðmurlar.
Ýki kiþiyiz amma ;
Dünya bize dar !!!
Açýlýn caddeler , açýlýn meydanlar...
23/ 01 / 2011 Þükrü ÇAKIR. Ýzmit.
Sosyal Medyada Paylaşın: