Þeyh’im! lâ iliþmiþ yedi kirpik uzaðýmdaki ibadetime yedi secde kýblesine ters düþerse benim gibi ol dersin ama beni birazcýk kendinde görmezsin
Þeyh’im! sahiplen ki esirge beni Meryem’inden beni bilinçlere böl/kendi yolunda uzun bir lâ içi ne dediðimin yoluna pörsümüþ inatlar ekiyorsun yüzünü baþka yere düzmüþ aklýný ilikliyorsun Þeyh’im sen mutlak yanýlgýnýn tez elinde düþecek her daimsin
Þeyh’im! Gazze’den geçerken zeytin aðaçlarýna baðlý, kadýn eti gördün mü çocuklarýnýn zikrettiði serilip serpilen bostanlarda zulüm yeþeriyor nasip iyidir diye bir kural yok Þeyh’im öte baþka inanmalara
Þeyh’im sonumuz dar vakit iþte zaman bir darýlýp bir gelen kendi düþtüðümüz kendi kalktýðýmýz yerde yine de sen bana bakma Þeyh’im sen gidersin kalbim tortulanýr kendi ölümüme kendim aðlarým sen beni bilmezsin.
Þeyh’ime vasiyetim: Þeyh’im beni anlarsa ölüm anlamaz.