Çöl yazgısı…

çað, musa’nýn elinde satýlmýþ asa;
hayat, yusuf’un gözlerinde kiraya verilmiþ bir kuyudur.

I.

çaðýldayan sesler ortasýnda
enkazýyla taþýndý mahmur ve siyah benlik

ne ezan
ne çan
ne de bir çobanýn kavalý ses verdi.

bir rab…

her eðimde
her kuyuda cesamati bellidir o zatýn.

kuyudaki o derin bap
karanlýkla kýyam eden o zat.

insanlýðýn rezelerini gýcýrdattý.

baþkalarýnýn hýncýydý
baþkalarýnýn belirsizliðiydi
o’na doðrulan.


insan ki,
bir yaptýðýndan
baþka yaptýðýna geçme fikrini uçuklatýnca,
o zaman vicdaný sýzlar.



bir aþiret;
tohuma kýt
suya yok
zamana hiç
izaha set
pelteleþir doðruluk.
darasý yok bunlarýn.




iþte tarih ve tabiatýn gerçek cilveleri
hüsnü yusuf karanlýklarýyla.



II.


beni aldý, bir grupla…
beni sarmaladý
yardý,
kýzýldeniz’den çöle




o grup kavruk ve tehlikeli
o grup sicimsiz ifrit
o grup sancýlý ve umursamaz.
o grup çolak ve ruhsuz.
o grup þimdiler de küfre sendikalý,þerre eyyamlý.




hýncahýnç bakakaldýlar.
hýncahýnç koþtular.
hýncahýnç gözlerinde mil, kulaklarýnda tortu.
indirmediler kirli eteklerini
aðýzlarý kef
adýmlarý leþ



yine daldýlar saðýrlar ve körler kulelerine.
nefretlerini ruhlarýyla tokuþturdular.



asa,olduðu yerde þahlandý
o millet ki taþlandý
yine de uslanmadý.




þimdi,
musa ’nýn
sorularý cevaplarla mühürlü.



III.




siz;
mataramdaki su,
kafamdaki nem,
ardým sýra duran meridyen,
ve yaðmur bereketiyle dalaþmýþ ekvator...
güneþ didinmiþ atlas...



ya da sizler,
kirpiklerinize baðladýðýnýz hüzün
yüz çizgilerinizdeki çamur
ve dudaktaki tuzlu ruh...



bahar yaþar mýsýnýz hiç?



veya biz,
gövdesinde iniltiler yükselen kýta,
ve þu sersem haritadaki sarhoþ rüzgâr



çocuk yaþta kuruntular içinde kalan yaldýzsýz
hiç olmamýþ zaman kýyýlarýnda bekleþenler
“oysa yerlere ve göklere doðru uçan”
beyaz bir kuþ



yaðmur deðil midir?



insan
insanlýk nerede?








Sosyal Medyada Paylaşın: